Λίγα λόγια

Η «αναγέννησις και διατήρησις των ελληνικών χορών», η «καθιέρωσή τους στον αστικό χώρο» και η «προβολή τους προς τους ξένους ως μέρος της εθνικής κληρονομιάς» εγγράφονται ευθύς εξ αρχής στους σκοπούς της πρώτης λυκειακής γενιάς.

Το ιδιαίτερο αυτό ενδιαφέρον του Λυκείου των Ελληνίδων για τον ελληνικό χορό διατηρείται αμείωτο έως τις μέρες μας, ενώ η σχέση αυτή αποτυπώνεται στις παραστάσεις, στις εκάστοτε επίσημες υποδοχές, αλλά και στη διδασκαλία των ελληνικών χορών, που σήμερα συνθέτουν το τρίπτυχο των δραστηριοτήτων του τμήματος Εθνικών Χορών, ενώ παράλληλα αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τον ελληνικό χορό συνολικά.

Η Χορευτική Εμπειρία @ Λύκειον των Ελληνίδων
Ιστορικό σύστασης

Το πρώτο ήδη έτος της ίδρυσης του Λυκείου, το 1911, συστάθηκε Εφορεία Ελληνικών Χορών η οποία μαζί με τις Εφορείες Μουσικής και Ζωγραφικής & Γλυπτικής εντάχθηκε στο Καλλιτεχνικό τμήμα.

Αυτοτελές τμήμα Χορών ιδρύθηκε το 1914 αποτελούμενο από τις Εφορείες Ελληνικών Χορών και Ευρωπαϊκών Χορών. Το 1935 μετονομάστηκε σε τμήμα Εθνικών Χορών - Ρυθμικής Γυμναστικής, ενώ το 1936, σε τμήμα Χορών και Λαϊκής Ψυχαγωγίας με τις Εφορείες α) Συγκεντρώσεως Χορευτριών, β) Επιβλέψεως Μαθημάτων Χορού και γ) Επιλογής και Τεχνικής Παρακολουθήσεως της Ειδικής Χορευτικής Ομάδος από κοινού με την Ειδική Εφορεία Χορών. Το 1947 ιδρύθηκε η Εφορεία Εθνικών Εμφανίσεων με γνωμοδοτική σύμβουλο την Αγγελική Χατζημιχάλη.

Έφοροι Χορού διετέλεσαν οι Νίνα (Άννα) Κρεστενίτου, Ουρανία Δουσμάνη, Καλλιρρόη Παρρέν, Παναγιώτα Πιστόλη, Ιωάννα Δεκάζου-Θάνου-Γενναροπούλου, Ποθούλα Καψαμπέλη, Άννα Παπαμιχαήλ-Κουτρούμπα, Ελένη Τσαλδάρη, Αμαλία Μάρκατζη και Μαρία Πασσά-Κώτσου. Έφορος σήμερα είναι η Ελένη Τσαλδάρη.

«Ομάς χορευτριών με Μανιάτικα. Από την τελευταίαν εορτήν του Λυκείου».  «Εφημερίς των κυριών», τχ1078 (1916), σ. 2995
«Ομάς χορευτριών με Μανιάτικα. Από την τελευταίαν εορτήν του Λυκείου». «Εφημερίς των κυριών», τχ1078 (1916), σ. 2995
Δραστηριότητα

Οι πρώτες χορευτικές εμφανίσεις και επίσημες υποδοχές του Λυκείου των Ελληνίδων

Πριν ακόμη το Λύκειο αποκτήσει τη δική του στέγη, η Εφορεία Ελληνικών Χορών υπό την Άννα Κρεστενίτου ήταν ήδη σε θέση να επιδείξει έργο. Έτσι, τον Φεβρουάριο του 1911, το Λύκειο δεξιώθηκε «μετά τεΐου και ελληνικών χορών» στο ξενοδοχείο «Ακταίον» στο Νέο Φάληρο την Καναδή επίσημη απεσταλμένη στην Αθήνα του Διεθνούς Συμβουλίου Γυναικών, κ. Chamfort. Λίγο αργότερα, την Πρωτομαγιά του 1911, το Λύκειο διοργάνωσε στο Ζάππειο τα Ανθεστήρια, την «πρώτη γνησία ελληνική εορτή […] με χορούς ελληνικούς, με τραγούδια ελληνικά, με μουσική ελληνικήν», ωστόσο εναρμονισμένα όλα σε δυτικές μουσικές κλίμακες, και εκτελεσμένα από αρχαιοπρεπώς ενδεδυμένες δεσποινίδες. Για την εναρμόνιση και την ενορχήστρωση των ελληνικών χορών συγκροτήθηκε επιτροπή αποτελούμενη από τους Α. Σαμάρα, Μανόλη Καλομοίρη, Γεώργιο Λαμπελέτ, Γ. Λαυράγκα και Δημήτριο Λιάλιο.

Ακολούθησε η «Εορτή της Πήττας» στις 6 Ιανουαρίου 1912 στο Βασιλικό Θέατρο με ελληνικούς χορούς και πλαστικές εικόνες εμπνευσμένες από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και τη νεότερη εποχή. Την άνοιξη, το Λύκειο συμμετείχε, και πάλι με ελληνικούς χορούς, στους εορτασμούς για τα 75 χρόνια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνάμα, καθιερώθηκαν αποκριάτικοι χοροί για παιδιά και ενήλικες.

Οι εμφανίσεις του Λυκείου διακόπηκαν με το ξέσπασμα των Βαλκανικών πολέμων και ξεκίνησαν ξανά τo 1914 με τη «χειμερινή εορτή» στο Βασιλικό Θέατρο, την οποία ακολούθησε η πρώτη εορτή στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Τη μεγάλη αυτή εορτή φαίνεται να ενέπνευσε η παράσταση που έδωσε τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους στο Στάδιο το μπαλέτο της Αμερικανίδας χορογράφου Loie Fuller (1863–1928), γνωστής ως The Serpenitne Dancer για τον χορό της με τα μεγάλα τεμάχια υφάσματος. Μάλιστα, στη Fuller, το Λύκειο παρέθεσε τέιον μετά ελληνικών χορών. Κορωνίδα των εορτών του 1914 ήταν η εμφάνιση του Λυκείου τον Απρίλιο στο «Αχίλλειο» στην Κέρκυρα προς τιμή του Κάιζερ Γουλιέλμου.

Ο νεοελληνικός χορός αρχίζει να απεκδύεται τους χιτώνες και να ενδύεται με ελληνικές ενδυμασίες

Τη χορευτική δραστηριότητα του Λυκείου ανέκοψε ο Εθνικός Διχασμός και η είσοδος της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Το Λύκειο επανέκαμψε τη δεκαετία του 1920 και η χορευτική του δραστηριότητα σφραγίστηκε από την παρουσία της Αγγελικής Χατζημιχάλη, η οποία συνέβαλε ώστε ενδυμασία και χορός να αποκτήσουν οργανική σχέση. Έτσι, το Λύκειο, χωρίς να απαρνείται τελείως την αρχαιοπρεπή ένδυση στην ερμηνεία των νεοελληνικών χορών, έδωσε έμφαση στην αντιπροσώπευσή τους με τοπικές φορεσιές.

Το 1920 οργανώθηκε η «ετήσια ελληνική εορτή του Λυκείου» στο Δημοτικό Θέατρο. Το πρόγραμμα περιελάμβανε απαγγελία της Μαρίκας Κοτοπούλη, ελληνικούς χορούς και τραγούδια, «Βυζαντινή τοιχογραφία» και «παρέλασιν Καρυατίδων και Πεπλοφόρων».Το 1925 το Λύκειο οργάνωσε και πάλι εορτή στο Στάδιο, η οποία στο εξής θα είναι ετήσια και θα αποτελέσει τη σημαντικότερη εκδήλωσή του σε όλο τον Μεσοπόλεμο. Το Λύκειο ήταν από τους βασικούς συντελεστές του εορτασμού της Εκατονταετηρίδας του ελληνικού κράτους το 1930, ενώ το 1932 η Χορευτική Ομάδα, εγκαινιάζοντας τα ταξίδια εκτός Ελλάδας, συμμετείχε σε Έκθεση Ελληνικών προϊόντων στη Ν. Υόρκη, ύστερα από προετοιμασία της από την πρωτοπόρο χορογράφο και χοροδιδάσκαλο Κούλα Πράτσικα. Το 1935 και το 1937 συμμετείχε στη Βαλκανική Εβδομάδα στην Κωνσταντινούπολη. Το 1936 πήρε μέρος στην Εορτή Ολυμπιακού Σταδίου για την παράδοση της Ολυμπιακής φλόγας, ενώ κατά την έναρξη των αγώνων, νέες του Λυκείου εμφανίστηκαν με τοπικές ενδυμασίες στο Στάδιο του Βερολίνου. Ο πόλεμος όμως και η Κατοχή που ακολούθησε διέκοψαν τη χορευτική δραστηριότητα του τμήματος.

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο η χορευτική δραστηριότητα του Λυκείου επανέκαμψε με πρώτες εμφανίσεις τη συμμετοχή στην εορτή για την απόδοση των Δωδεκανήσων στο Στάδιο τον Μάιο του 1946, την εορτή στο Ηρώδειο προς τιμήν του αμερικάνικου στόλου τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους και την οργάνωση «Μεγάλης Εθνικής Εορτής» στον Όμιλο Αντισφαιρίσεως τον Ιούλιο του 1947.

Ο Χαράλαμπος Σακελλαρίου με τις μαθήτριές του στο ΛτΕ το 1950.  Φωτ. Αρχείο 12344
Ο Χαράλαμπος Σακελλαρίου με τις μαθήτριές του στο ΛτΕ το 1950. Φωτ. Αρχείο 12344
Στιγμιότυπο από φωτογράφιση της Χορευτικής Ομάδας. Δεκαετία του 1960
Στιγμιότυπο από φωτογράφιση της Χορευτικής Ομάδας. Δεκαετία του 1960
Η Χορευτική Ομάδα κέρδισε το Α΄ βραβείο στο 12Ο Φεστιβάλ Εθνικών Χορών στη Σούζα της Ιταλίας (20 Σεπτεμβρίου 1970)
Η Χορευτική Ομάδα κέρδισε το Α΄ βραβείο στο 12Ο Φεστιβάλ Εθνικών Χορών στη Σούζα της Ιταλίας (20 Σεπτεμβρίου 1970)
Διαφημιστική αφισέτα που τοποθετήθηκε σε βιτρίνες καταστημάτων προκειμένου να διαφημιστούν οι εμφανίσεις του ΛτΕ
Διαφημιστική αφισέτα που τοποθετήθηκε σε βιτρίνες καταστημάτων προκειμένου να διαφημιστούν οι εμφανίσεις του ΛτΕ

Ο ελληνικός χορός εδραιώνεται στο Λύκειο σε επίπεδο επαγγελματικών αξιώσεων. Χορευτικές παραστάσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό

Τη δεκαετία του 1950 ξανάρχισαν οι χειμερινές εορτές, οι οποίες πλέον δίδονταν στο Θέατρο «Ολύμπια», με τη συνεργασία της Λυρικής Σκηνής να γίνεται καθεστώς, ενώ ξεκίνησαν πάλι οι αποκριάτικες χοροεσπερίδες. Σημαντικό ρόλο όμως για τον προσανατολισμό του Λυκείου και τη διαχείριση των ελληνικών χορών φαίνεται ότι έπαιξε η εμφάνιση στην Αθήνα το 1952 του γιουγκοσλαβικού κρατικού συγκροτήματος Kolo, ενός αμιγώς φολκλορικού συγκροτήματος με δεξιοτέχνες μουσικούς και χορευτές που παρουσίαζε θεατρικοποιημένες λαϊκές παραστάσεις κατά τα πρότυπα του μπαλέτου. Με σταθμό την παράσταση του 1954 στο Βασιλικό Θέατρο, το Λύκειο ως επί το πλείστον θα παρουσίαζε στο εξής χορογραφημένους χορούς, εκτελεσμένους από ειδικευμένη ομάδα χορευτριών και χορευτών και συνοδεία μουσικής από επαγγελματίες τραγουδιστές και λαϊκούς οργανοπαίκτες. Παρόλο που προσιδίαζε ολοένα και περισσότερο στο πρότυπο του φολκλορικού συγκροτήματος, εν τούτοις το Λύκειο υπενθύμιζε στο κοινό ότι για τους χορούς χρησιμοποιούσε αυθεντικές ενδυμασίες.

Η Πεντηκονταετηρίδα, πάντως, το 1961, βρήκε το Λύκειο σε μια εποχή ακμής. Η Χορευτική Ομάδα εμφανιζόταν συστηματικά πλέον σε εκδηλώσεις ή φεστιβάλ στο εξωτερικό (1960 Ιταλία και Ολλανδία, 1961 Κύπρος, Γερμανία, Αυστρία και Ελβετία, 1962 Βέλγιο, Ολλανδία, Δανία και Τουρκία κ.α.). Την ίδια περίοδο η χορευτική ομάδα, μετά από πολλές δεκαετίες ευκαιριακών συνεργασιών με λαϊκούς οργανοπαίκτες, απέκτησε μόνιμη λαϊκή ορχήστρα για τη διδασκαλία και τις εμφανίσεις της με επικεφαλής τον Αριστείδη Μόσχο και υπό την επίβλεψη του μουσικολόγου Φοίβου Ανωγειανάκη. Το 1962 έλαβε χώρα η πρώτη μουσικοχορευτική παράσταση στο Ηρώδειο, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (όπως και τα έτη 1963 και 1964).

Από το 1971 καθιερώθηκαν, στο πλαίσιο του ΕΟΤ, χορευτικές παραστάσεις στο Θέατρο «Αλίκη» και στη συνέχεια στο Θέατρο «Ρεξ», ενώ τον Ιούλιο του 1979 οργανώθηκε από το Κεντρικό Λύκειο το Α΄ Πανελλήνιο Φεστιβάλ Εθνικών Χορών στο Θέατρο Λυκαβηττού με τη συμμετοχή 31 Παραρτημάτων.

Σημαντική υπήρξε η συμμετοχή της Χορευτικής Ομάδας του Λυκείου σε διεθνή διαγωνιστικά φεστιβάλ, όπως το Φεστιβάλ της Ντιζόν (1965 και 1968) όπου και τις δύο φορές απέσπασε το «Αργυρούν περιδέραιον», το Bach Festival (1968 και 1979), το Φεστιβάλ της Σούσα (1970, Α΄ Βραβείο) της Φλάνδρας (1977), της Bερόνας (1980), του Castello di Gorizia (1972, όπου απέσπασε το Α΄ βραβείο) και το 3ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Χορού στην Palma de Mallorca, το 1989, όπου απέσπασε το Α΄ βραβείο. Επίσης έχει λάβει μέρος σε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις όπως: Φεστιβάλ της Ταϊπέι (1990), Σαρδηνίας (1994), Agrigento (1995), Biennale Χορού της Λυών (1998), 6ο Φεστιβάλ της Δαμασκού (1999), China Shanghai International Arts Festival (2007), Beijing Chaoyang International Cultural Tourism Festival (2008), στο Cavalcata Sarda Parade (2010) και στο 36ο Φεστιβάλ Πολιτισμού και Τεχνών της Γέρασας Ιορδανίας (2021). Έχει πλαισιώσει διεθνή αθλητικά γεγονότα, όπως τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μεξικό (1968), το Μόντρεαλ (1976) και την Αθήνα (2004), τη Διεθνή Έκθεση ΕΧΡΟ ’92 στη Σεβίλλη, τον «Eλληνικό Πολιτιστικό Mήνα στη Pωσία» (1997), τη Διεθνή Έκθεση EXPO ’98 στη Λισαβόνα, τους Μεσογειακούς Αγώνες στην Τυνησία (2001), την Έκθεση IGA 2003 στη Γερμανία, καθώς και τις εκδηλώσεις για την Πολιτιστική Ολυμπιάδα στο Τόκιο και την Οσάκα (2004). Έχει δώσει παραστάσεις στην Όπερα της Οδησσού (1994), στην Όπερα του Kαΐρου (1997), στην Όπερα του Ανόι στο πλαίσιο της επίσημης επίσκεψης του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (2008), στο αμφιθέατρο της UNESCO στο Παρίσι στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Ελληνική Προεδρία στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (2014), καθώς και σε εκδηλώσεις αφιερωμένες στην Ελλάδα καλεσμένη από τις Ελληνικές Πρεσβείες στην Άγκυρα (2013, 2014), τη Νιγηρία (2014), τη Βηρυτό (2016) και το Παρίσι (2023).

Από το 1989 το Λύκειο προσανατολίζεται στην παραγωγή θεματικών παραστάσεων υπό την σκηνοθεσία του Λευτέρη Δρανδάκι. Κορυφαίες αυτές στο Ωδείον Hρώδου Aττικού, στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ, στο οποίο συμμετείχε από το 1962: «Xοροί και τραγούδια από Nεοελληνικά Xορευτικά Δρώμενα» (1989), «Xοροί και Τραγούδια από την Tελετουργία του Γάμου» (1991), «Τραγούδια και Χοροί της Μακεδονίας» (1992), «Mισεμός – Τα τραγούδια της ξενιτιάς» (1996), «Xοροί και Τραγούδια στον Κύκλο της Ζωής» (1997), «Θάλασσα» (2000), «Χορογραφήματα» (2003), «Χρώματα της Ελλάδας» (2004), «Ταλάντων, Τυμπάνων & Χορών Εγκώμιον» (2008) και «Πέρδικες στήνουνε χορό κι αηδόνια τραγουδούνε» (2013). Επίσης, σε συνεργασία με τη Bουλή των Eλλήνων, έχει οργανώσει παραστάσεις επίσης στο Ηρώδειο, με τίτλους «Δύο χιλιετίες ελληνικής μουσικής παράδοσης» (2000), «Θέλει αρετήν & τόλμην η Eλευθερία» (2001),«Xορέψετε, χορέψετε τα νιάτα να χαρείτε …»(2003), «Αν μ’ αγαπάς κι ειν’ όνειρο» (2004) και «Ήχοι και χρώματα της Ελλάδας» (2013).

Παραστάσεις έχουν πραγματοποιηθεί ακόμη στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, με πρώτη τη «Χορούς και Τραγούδια της Μακεδονίας» (1992) και αργότερα τις «Τελετουργία του Γάμου» (1996) και «Γαϊτανάκι από φιλιά» (2016). Συμμετείχε επίσης στην παράσταση του Κώστα Γαβρά «... και με φως και με θάνατον ακαταπαύστως» (1994) και στην παράσταση «Δρόμοι του Δοξαριού» (1998). Στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης παρουσίασε την «Εορταστικά Χορογραφήματα» (2014), ενώ παραστάσεις έχει δώσει και στην Επίδαυρο, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, το Θέατρο Λυκαβηττού, το Θέατρο Κοτοπούλη, τη Λυρική Σκηνή, το Κατράκειο Θέατρο, το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και σε άλλα θέατρα των Αθηνών.

Η Χορευτική Ομάδα κέρδισε το Α΄ βραβείο στο 3ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Χορού στην Palma de Mallorca (1989)
Η Χορευτική Ομάδα κέρδισε το Α΄ βραβείο στο 3ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Χορού στην Palma de Mallorca (1989)
«Θρίαμβος για το Λύκειο των Ελληνίδων». Άρθρο της Ελένης Μπίστικα στην Εφημερίδα Καθημερινή (1989)
«Θρίαμβος για το Λύκειο των Ελληνίδων». Άρθρο της Ελένης Μπίστικα στην Εφημερίδα Καθημερινή (1989)
Ηρώδειο, δεκαετία 1990
Ηρώδειο, δεκαετία 1990
Η ανδρική Χορευτική Ομάδα, τον Δεκέμβριο του 1997 στους πρόποδες του Χελμού στην τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας (Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Nagano Ιαπωνίας)
Η ανδρική Χορευτική Ομάδα, τον Δεκέμβριο του 1997 στους πρόποδες του Χελμού στην τελετή παράδοσης της Ολυμπιακής Φλόγας (Χειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Nagano Ιαπωνίας)

WhoLoDancE (Whole-Body Interaction Learning for Dance Education H2020-ICT-2015)

Το Λύκειον των Ελληνίδων συμμετείχε στο τριετές έργο WHOLODANCE (ευρωπαϊκό πρόγραμμα HORIZON 2020 για την έρευνα και την καινοτομία-σύγχρονη τεχνολογία της πληροφορικής στην εκπαίδευση χορού). Το έργο στόχευε στην ανάπτυξη και εφαρμογή πρωτοποριακών τεχνολογικών εργαλείων που θα βοηθήσουν δασκάλους χορού, μαθητές, χορογράφους, χορευτές και ερευνητές, τονώνοντας συγχρόνως την καινοτόμο σκέψη και τη δημιουργικότητά τους.

Η πρόταση του Λυκείου των Ελληνίδων, που επικεντρώθηκε στη σύγχρονη τεχνολογία και τον χορό, ήταν η τρίτη από τις πέντε που εγκρίθηκαν ανάμεσα στις 174 υποψηφιότητες που υπήρχαν από όλη την Ευρώπη. Στο έργο συνεργάσθηκαν 10 εταίροι από διαφορετικές ευρωπαϊκές χώρες, προερχόμενοι από ένα ευρύ φάσμα ερευνητικών ενδιαφερόντων. Τα είδη του χορού που μελετήθηκαν ήταν ο κλασσικός και σύγχρονος χορός, το φλαμένκο και οι ελληνικοί χοροί.

Πενήντα δύο ελληνικοί χοροί αποτυπώθηκαν για πρώτη φορά με τη σύγχρονη τεχνολογία της σύλληψης της κίνησης και καταχωρήθηκαν στη μεγάλη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη των χορευτικών κινήσεων του WhoLoDancE, ενώ η βαθμολογία που έλαβε η εργασία του ΛτΕ από την ευρωπαϊκή επιτροπή στο πλαίσιο της τελικής αξιολόγησης, ήταν η ανώτερη που δίδεται.

Το έργο ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2019, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια του 2018 προβλήθηκε με εργαστήρια και παραστάσεις σε διεθνή και ευρωπαϊκά επιστημονικά συνέδρια πληροφορικής και τεχνολογίας, αλλά και σε καλλιτεχνικές διοργανώσεις.

Τις διαδικασίες για την ένταξη του Λυκείου και την ευθύνη υλοποίησης των απαιτουμένων εργασιών και παραδοτέων του έργου είχε η κ. Αμαλία Μάρκατζη.

Περισσότερα για το έργο WhoLoDancE
Ενημερωθείτε για τις προηγούμενες αλλά και τις τρέχουσες Δράσεις του τμήματος Εθνικών Χορών
Εκπαιδευτική δραστηριότητα

Η διδασκαλία & εκμάθηση των ελληνικών χορών στο Λύκειο από τις απαρχές του έως σήμερα

Στην πορεία των τριών πρώτων χρόνων της ύπαρξης του Λυκείου, από το 1911 μέχρι και το 1914 που δημιουργήθηκε αυτοτελές τμήμα Χορών, γίνεται έκδηλο το ενδιαφέρον για την «αναγέννησιν των εθνικών χορών», δίδοντας παράλληλα μεγάλη έμφαση στη διδασκαλία τους.

Ενδιαφέρον προκαλεί το γεγονός ότι η πρώτη «Έφορος των χορών», Άννα Κρεστενίτου, το γένος Καλλιφρονά, έχοντας πρωτίστως ως μέλημα την αποδοχή των ελληνικών χορών από την υψηλή κοινωνία, καθώς και την προβολή τους προς τους ξένους ως μέρος της εθνικής κληρονομιάς, ασκεί παράλληλα πιέσεις στον Ελευθέριο Βενιζέλο και στον υπουργό Παιδείας Ιωάννη Τσιριμώκο για την εισαγωγή του χορού σε όλα τα σχολεία, δημόσια και μη. Εξάλλου, μέχρι το Λύκειο να αποκτήσει τη δική του στέγη στο Σύνταγμα το φθινόπωρο του 1911 και να ξεκινήσει τη διδασκαλία ελληνικών χορών, η Κρεστενίτου, που μόνο έμμεσες σχέσεις είχε με τον χορό, παρέδιδε η ίδια άτυπα μαθήματα σε φίλες που προσκαλούσε στο σπίτι της, κατ’ αναλογίαν με τους χοροδιδασκάλους που δίδασκαν ευρωπαϊκούς χορούς κατ’ οίκον.

Πρώτος δάσκαλος χορού στο Λύκειο το 1911 ήταν ο Αργύριος Ανδρεόπουλος, ήδη γνωστός επαγγελματίας που δίδασκε κατ’ οίκον, οργάνωνε χοροεσπερίδες και διατηρούσε χοροδιδασκαλείο. Από τον Οκτώβριο του 1912 του ανατέθηκαν τακτικά μαθήματα χορού, παράλληλα με τα μαθήματα στις δημοδιδασκάλισσες που έκαναν οι κυρίες της Εφορείας. Το 1913 προσελήφθη ως χοροδιδάσκαλος ο Χαράλαμπος Σακελλαρίου, ο οποίος με μια διακοπή (1917-1930) θα παραμείνει στο Λύκειο έως τον θάνατό του, το 1956, εξοικειώνοντας γενιές ολόκληρες νέων με τον ελληνικό χορό. Τα επόμενα χρόνια την Ομάδα  δίδαξαν η Ευαγγελία Μίχαλου, μαθήτρια της Πολυξένης Ματέυ, με σπουδές χορού στο Λονδίνο, και οι Κώστας Βίγλας, Άγγελος Καραπέτσος, Κώστας Λάμπρου, Ιωάννα Παπαντωνίου, Καίτη Μητσάκου και Γιάννης Ζέρβας.

Τη δεκαετία του 1960, πολλά στελέχη της χορευτικής ομάδας, έμελλε να αποτελέσουν την πρώτη λυκειακή γενιά που διδάχθηκε τον ελληνικό χορό όχι από έναν χοροδιδάσκαλο, αλλά στον τόπο του και εν μέσω των κατοίκων του, μέσα από τις εξορμήσεις στην ελληνική περιφέρεια, αποτυπώνοντας στη συνέχεια αυτή την εμπειρία τους τόσο στη διδασκαλία όσο στις παραστάσεις.

Την περίοδο αυτή λειτουργούσαν παιδικά τμήματα (κοριτσιών), τμήμα κυριών και η Ειδικευμένη Ομάς, την οποία από το 1966 ανέλαβε ο Λευτέρης Δρανδάκις με άλλους άξιους συνεργάτες.

Την περίοδο 1965-1969 διοργανώθηκαν σεμινάρια ελληνικών χορών για την επιμόρφωση καθηγητών σωματικής αγωγής και αποφασίστηκε η επιμόρφωση στελεχών του Κεντρικού ΛτΕ με σκοπό την οργάνωση αποστολών προς τα Παραρτήματα του ΛτΕ. Ως συνέχεια αυτής της δράσης για την εκπαίδευση των στελεχών του ΛτΕ και την ενδυνάμωση της μεταξύ τους επικοινωνίας, μπορεί να θεωρηθεί η διοργάνωση των Πανελληνίων Συναντήσεων Προέδρων, Εφόρων και Δασκάλων Χορού με πρώτη αυτήν του 1990. Συνολικά έχουν οργανωθεί οκτώ τέτοιες συναντήσεις στην Αθήνα, μία στη Θεσσαλονίκη και δύο «Χορευτικά Σεμινάρια» το 1999 στην Κάρπαθο και το 2001 στα Ιωάννινα, ενώ παράλληλα έχουν οργανωθεί, με την υποστήριξη του Σωματείου «Φίλοι του Λυκείου των Ελληνίδων», εκπαιδευτικά σεμινάρια για τους δασκάλους του Κεντρικού ΛτΕ.

Στη μακροχρόνια δραστηριοποίηση του ΛτΕ στον τομέα του ελληνικού χορού οφείλεται η ανάθεση από το Υπουργείο Παιδείας, το 2003, του πιλοτικού προγράμματος «Ο ελληνικός χορός στα σχολεία ως δραστηριότητα επιλογής» σε 25 σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και την Πάτρα, με στόχο τη γνωριμία και την εξοικείωση των μαθητών με τον πλούτο και την εκφραστικότητα της ελληνικής μουσικοχορευτικής παράδοσης.

Σήμερα η διδασκαλία των ελληνικών χορών σε παιδιά, εφήβους και ενήλικες παραμένει για το Λύκειο μια από τις βασικές του προτεραιότητες. Για την εξυπηρέτηση της εκπαιδευτικής δράσης έχουν δημιουργηθεί 10 Περιφερειακά τμήματα χορού σε ισάριθμους Δήμους της Αττικής.

Ενημερωθείτε για τα Μαθήματα Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών αλλά και τους τρόπους συμμετοχής σας