τσόχα (ρούχο) σε σκούρα χρώματα. Το σαγιάκι είναι φτιαγμένο από ένα ίσιο, πίσω φύλλο, τη "μάνα", πλάτους 22εκ., που φθάνει ως τους ώμους. Εκεί ενώνεται με μακρόστενο κομμάτι που σχηματίζει σχεδόν όλο το μπροστινό άνοιγμα του χεριού και που, με τη σειρά του, ενώνεται σε σχήμα "L" με οριζόντιο κομμάτι υφάσματος που σχηματίζει σχεδόν όλο το τεράστιο άνοιγμα της μασχάλης. Το άνοιγμα έχει μαζευτεί με πρόχειρες, μεγάλες βελονιές, στην εξωτερική όψη. Το κομμάτι αυτό ενώνεται προς τα κάτω, με ραφή ορατή εξωτερικά, με μπροστινό φύλλο ίσου πλάτους με τη "μάνα", ενωμένο με λοξό "μπροστάρι" που ξεκινά κάτω από το γιακά και έχει συρραμμένο στη βάση του ψηλό, στενό τριγωνικό κομμάτι. Το κομμάτι που έφτιαξε σχεδόν όλο το άνοιγμα της μασχάλης ενώνεται με δυο, κατακόρυφα συρραμμένα, στενόμακρα κομμάτια που φθάνουν τη μασχάλη ως την άκρη της, κάτω από την οποία συνδέονται με τη "μάνα" με θηλιές που πλέκονται από μαύρο, μεταξωτό γαϊτάνι. Η μύτη του ανοίγματος μένει ανοιχτή ως το σημείο όπου αρχίζει το ψηλό λαγκιόλι. Η μύτη του λαγκιολιού, σε μήκος 15εκ., εξέχει, έχοντας "τσιμπηθεί", δημιουργώντας δυο δίπλες, τις κάχες. Κατεβαίνοντας από το δεμένο με θηλιές άνοιγμα, το γαϊτάνι τονίζει το "νεύρο" ανάμεσα στις κάχες, σκεπασμένο από τρεις φούντες αριστερά και δυο δεξιά, και στολίζει τις πλαϊνές τους πλευρές με αραιές διπλές και τριπλές θηλιές. Από δυο φούντες αριστερά και από μία δεξιά στολίζουν τις κάχες στα πλαϊνά τους άκρα. Τις κάχες στολίζει δίχρωμο, μαύρο και κόκκινο, λεπτό γαζί που φθάνει ως το άνοιγμα της μασχάλης. Στο φύλλο της "μάνας", το γαζί γίνεται τριπλό με την προσθήκη μιας ακόμη κόκκινης βελονιάς και, από τη μύτη του λαγκιολιού και πάνω, με τη συνοδεία ενός γαϊτανιού που κάπου στραβοπατά, φθάνει ως τον ώμο. Τα λαγκιόλια, στο μέσον περίπου της βάσης τους, έχουν κατακόρυφο άνοιγμα 13εκ. που στολίζεται, όπως και όλα τα ανοίγματα του σαγιακιού, με γαϊτάνι και κορδόνι που πλέκει, στην άκρη της μύτης του ανοίγματος, δυο θηλιές. Πάνω από το άνοιγμα, το σαγιάκι έχει "τσιμπηθεί" με κόκκινες βελονιές. Μπροστά, σκούρο βυσσινί ρούχο ντύνει τον μικρό, όρθιο γιακά και το στήθος ως κάτω από τη μέση. Κάτω από τη λαιμόκοψη, στη δεξιά άκρη του ρούχου, περασμένη σε κρίκους και στερεωμένη με λευκές κλωστές, κρέμεται από αλυσίδα μια ζυγή κουμπιά, δώδεκα αμυγδαλόσχημα και συμπαγή μεταλλικά κοσμήματα με ραβδώσεις και ραμφοειδή απόληξη στο χρώμα του μπρούντζου. Στο ίδιο χρώμα είναι και η λεπτή, βιομηχανική αλυσίδα με την διακοσμητική αποστολή αφού, στον κρίκο της μιας άκρης της, αντιστοιχεί κούμπωμα με γάντζο που έχει πιαστεί στο ρούχο. Το κούμπωμα έχει μορφή λουλουδιού από το οποίο λείπει η κεντρική, χρωματιστή χάντρα. Ψηλά στο άνοιγμα, ζευγάρι τσαπρακούλια, μαζί με άλλα δυο ζευγάρια που λείπουν, προορίζονταν να συγκρατούν τις άκρες του ανοίγματος στο στήθος. Ο ρόλος τους είναι διακοσμητικός, αφού οι επενδύτες έκλειναν με μεγάλες κόπιτσες, (τοκάδες). Τα δίδυμα, στρογγυλά τσαπρακούλια με το κοκκιδωτό περίγραμμα, έχουν μεγάλο έξεργο κέντρο με διάκενα, σε απομίμηση τεχνικής φιλιγκράν. Ανάμεσά τους προβάλλει έντονο φούξια χρώμα με μεταλλική χροιά που ανήκει σε χαρτί. Στο κέντρο τους, κόκκινη χάντρα. Στο δεξί, αρσενικό τσαπρακούλι έχει προστεθεί πάνω από τον γάντζο, κατακόρυφος φιόγκος με πράσινη χάντρα στο κέντρο. Για να μη χαλάσει η φόρμα του επενδύτη, οι γυναίκες όχι μόνο δεν κάθονταν επάνω του αλλά συχνά εφάρμοζαν το στράκωμα: "δρόσιζαν" τα ρούχα, τα δίπλωναν και τα έβαζαν κάτω από το στρώμα για να διατηρούνται οι τσακίσεις.