μεταξωτά κεντήματα στην πίσω όψη τους. Το πλούσιο και βαρύ χρυσοκέντημα καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος των μανικιών. Ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, το χρυσοκέντημα υποδηλώνει πλούτο και κοινωνική θέση. Στην εμφάνιση και στην τεχνική, μοιάζει με τα εκκλησιαστικά βυζαντινά κεντήματα (χρυσοκλαβαρικά) χωρίς να είναι τόσο λεπτοφτιαγμένο. Οι γυναίκες ή οι μαΐστρες που "έριχναν το χρυσάφι", τύλιγαν το λεπτό χρυσόνημα γύρω από χοντρή, κίτρινη μεταξωτή κλωστή, στριμμένη πολλές φορές, το μπρισίμι. Αποτέλεσμα είναι η ανάγλυφη όψη του χρυσοκεντήματος. Ως προς την τεχνοτροπία του, το χρυσοκέντημα βασίζεται σε ραβδώσεις, από χρυσόνημα τυλιγμένο σε μπρισίμι, που συχνά περιβάλλουν κεντρικό "νεύρο" σχηματίζοντας φύλλο φοινικιάς ή και μπανανιάς. Μ' αυτό τον τρόπο γεμίζει όλη η επιφάνεια, σχηματίζονται φύλλα, λουλούδια και ο "μαστραπάς" που καταλαμβάνει το κέντρο του κεντήματος. Στο κέντρο του "μαστραπά", καμπυλόσχημο οξυκόρυφο μοτίβο ανοίγει σε γαρύφαλλο στην κορυφή του κεντήματος. Στον ίδιο άξονα, κάτω από τον "μαστραπά", έχει τοποθετηθεί αντεστραμμένο ανθικό μοτίβο. Και τα τρία μοτίβα έχουν μικρό "ματάκι" από χρωματιστή μεταξοκλωστή. Δύο τέτοια συμμετρικά "ματάκια", δεξιά κι αριστερά, βάφουν άλλα σημεία του κεντήματος με μπλε, λιλά, πράσινο, κοραλί και σκούρο ροζ χρώμα. Κάτω από τη μπορντούρα του κεντήματος, χρυσό γαϊτάνι περιτρέχει το τελείωμα του μανικιού. Ενωμένα με το χρυσοκέντημα και αγγίζοντας σχεδόν τη ραφή του μανικιού φυτρώνουν πολύχρωμα γαρύφαλλα και άλλα, μικρότερα, ανθικά μοτίβα και φύλλα. Τα έντονα χρώματα είναι το βυσσινί, το μπλε, το κίτρινο, το πορτοκαλί, το ανοιχτοπράσινο, το λιλά, το μωβ, το ροζ, το κανελί. Ανασηκώνοντας το πανωμάνικο στο σημείο όπου η χαλαρή του ένωση με το κατωμάνικο έχει υποχωρήσει, βλέπουμε το σχέδιο γραμμένο με μελάνι πάνω στο ύφασμα που έχει μείνει ακέντητο. Το κατωμάνικο είναι ολοκέντητο. Στο μπροστινό χρυσοκέντημα, στο ίδιο ύφος με εκείνο του πανωμάνικου, διακρίνεται κεντρικό σχηματικό μοτίβο εγγεγραμμένο σε διπλή γωνία: στήλη που περιβάλλεται από διπλό, οξυκόρυφο ημικύκλιο (ανάποδος "μαστραπάς";). Δύο συμμετρικές στήλες, δεξιά κι αριστερά, και πλαγιαστά φυλλοφόρα κλαδιά συμπληρώνουν τη σύνθεση. Στη μπορντούρα, λοξές ραβδώσεις και κουκίδες ανάμεσα σε στενές και πλατύτερες σειρές. Στο τελείωμα του μανικιού, χρυσό γαϊτάνι. Πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει πολύχρωμο, μεταξωτό κέντημα στην πίσω όψη του μανικιού, με έντονες πινελιές να φωτίζουν το σκούρο φόντο, φτιαγμένο με μαύρες και βαθυκύανες κλωστές. Με μωβ/φούξια σχεσιάζονται τα περιγράμματα των σχεδίων, που γεμίζουν με φωτεινό κίτρινο, πορτοκαλί και ανοιχτοπράσινο, με θαλασσί και ροζ, ενώ συχνά υπογραμμίζονται με πράσινο χρώμα. Διπλός "μαστραπάς" στο κέντρο περιέχει δυο γυναικείες μορφές στον κατακόρυφο κεντρικό του άξονα, ενώ πιθανόν στη βάση του τρίτη μορφή έχει μείνει ακέφαλη. Το εκπληκτικό όμως με αυτόν το "μαστραπά" είναι οι γυναικείες φιγούρες που έχουν στήσει πολύχρωμο χορό ολόγυρά του, πέντε σε κάθε πλάι και μια στην κορυφή. Δύο ακόμη φιγούρες διακρίνονται ψηλά στα άκρα ενός κεντήματος που δείχνει ότι συνεχίζεται. Δυο καμπυλόσχημα, ανθισμένα κλαδιά πλαισιώνουν τη βάση του "μαστραπά". Στη μπορντούρα του κεντήματος, μέσα στα εξαγωνικά μενταγιόν, πέντε ακόμη γυναικείες μορφές.