τρίτος επενδύτης όμως, πολύ σπανιότερος, αφού φοριέται μόνο μία ή δυο φορές από τη νύφη στη στέψη και, ίσως, οκτώ μέρες μετά το γάμο, στα πιστρόφια. Είναι το πανωσάγιακο, ένα σαγιάκι με "αυτιά" στους ώμους πότε άσπρα και πότε ντυμένα με ρούχο, με φούντες όχι μόνο στη μέση αλλά και στα "αυτιά", που φοριέται από τη νύφη πάνω και από τον ντουλαμά. Οι περισσότερες γυναίκες το δανείζονται και όσες είχαν δικό τους, αφαιρούσαν τις φούντες μετά το γάμο και το φορούσαν ως σαγιάκι. Το πανωσάγιακο είναι φτιαγμένο από ένα πίσω φύλλο, τη "μάνα", με πλάτος 23-24εκ., που συνεχίζει ενιαία στα δυο μπροστινά φύλλα (πλ. 10-12εκ.). Αυτά εκτείνονται λίγο πέρα από τη μέση του ανοίγματος της μασχάλης που συμπληρώνεται από στενόμακρο κομμάτι πανιού με μυτερή απόληξη. Αυτό συνδέεται με το φύλλο της πλάτης με κεντητή ένωση από θηλιές, αφήνοντας στο τελείωμά της μικρή σχισμή. Στον άξονα του πίσω ανοίγματος του χεριού και της κεντητής ένωσης, αρχίζουν τα λαγκιόλια. Στο κέντρο περίπου της βάσης τους, έχουν άνοιγμα 12εκ., που κλείνει στη μύτη του με τρεις θηλιές. Τα λαγκιόλια, από τη μύτη τους και σε μήκος 13εκ. περίπου, έχουν "τσιμπηθεί" δημιουργώντας δυο δίπλες, τις κάχες, στολισμένες με μαύρο γαϊτάνι που στις πλευρές τους σχηματίζει θηλιές. Το κατακόρυφο "τσίμπημα" διακοσμείται και στις δυο του πλευρές με τριπλό γαζί από δύο κόκκινες κλωστές και μια ενδιάμεση μαύρη, διακοσμητικό στοιχείο που χρησιμοποιείται και πλευρικά στις κάχες, αλλά και ψηλότερα. Έτσι, περιβάλλει την κεντητή ένωση και, στο φύλλο της πλάτης, παρακολουθεί το άνοιγμα του χεριού, φθάνοντας ως την αρχή του αυτιού στον ώμο. Έχοντας στη μία πλευρά του το διπλό, κατακόρυφο γαϊτάνι του ανοίγματος του χεριού, συνοδεύεται από την άλλη από μονό γαϊτάνι που σχηματίζει στο ύψος της μέσης στενόμακρη, οριζόντια θηλιά. Η σειρά από τα μικρά, κόκκινα "Τ" που παρακολουθεί τα λαγκιόλια στο φύλλο της πλάτης σχηματίζει καμπύλη περιβάλλοντας τη θηλιά της μέσης που υπερτονίζεται και από δεύτερη καμπύλη με μαύρα "Τ". Μικρή σειρά κόκκινα "Τ" στολίζει και το κέντρο του γιακά. Το μεσαίο κατακόρυφο γαϊτάνι στις κάχες πλαισιώνεται από μεγάλες και πυκνές κόκκινες σταυροβελονιές. Οι λεπτεπίλεπτες κουκίδες των γαζιών προσδίδουν ανάλαφρο τόνο στον διάκοσμο της πλάτης, που κορυφώνεται στις τρεις και τρεις φούντες που κρέμονται από τις κάχες. Το πλαϊνό τριγωνικό κομμάτι σημαδεύεται κι αυτό στη ραφή του με γαϊτάνι που τελειώνοντας σε μικρή φούντα φθάνει ως το ύψος της μέσης περίπου. Η ραφή του στη συνέχεια επισημαίνεται με λευκό ψαροκόκαλο. Το "μπροστάρι" ανεβαίνει λοξά έχοντας πλάτος 23εκ. στη βάση του και 8εκ. κάτω από το γιακά. κομμάτι ύψους 14εκ. και πλάτους 3εκ. Σκούρο, επίρραπτο βυσσινί ρούχο στολίζει τα αυτιά, τον μικρό, όρθιο γιακά, και σχηματίζει δυο κατακόρυφες λωρίδες (πλάτους 13εκ.) στρογγυλεμένες στο λαιμό, που πλαισιώνουν το άνοιγμα ως κάτω από τη μέση. Το ρούχο περιβάλλει μαύρο γαϊτάνι, που οι άκρες του, κάτω από το γιακά, κρέμονται ελεύθερες. Κάτω από το οριζόντιο τελείωμα του ρούχου, κομψή σειρά από κόκκινα "Τ" περιβάλλει τη γωνιακή θηλιά του γαϊτανιού σταματώντας λίγο ψηλότερα. Για να μη χαλάσει η φόρμα του επενδύτη, οι γυναίκες όχι μόνο δεν κάθονταν επάνω του αλλά συχνά εφάρμοζαν το στράκωμα: "δρόσιζαν" τα ρούχα, τα δίπλωναν και τα έβαζαν κάτω από το στρώμα για να διατηρούνται οι τσακίσεις.