Βόχα, την περαχώρα και τους Άγιους Θεόδωρους Κορινθίας όμως, τα λευκά σιγκούνια δεν καταργήθηκαν ποτέ, ενώ κόντηναν πολύ. Τα "Βοχαϊτικα" σιγκούνια, όπως λέγονταν, τα κεντούσαν ειδικοί ραφτάδες με επίρραπτα χρωματιστά κορδονέτα πάνω σε τσόχα ή βελούδο και, αργότερα, με πούλιες ή με γαζιά που έρχονταν σε έντονη χρωματική αντίθεση με το φόντο. Το σιγκούνι είναι φτιαγμένο από ένα πίσω φύλλο (πλάτους 15εκ.), που οι κατακόρυφες πλευρές του απέχουν 6εκ. από το άνοιγμα των χεριών. Το φάρδος συμπληρώνεται από κομμάτι υφάσματος, φτιαγμένο από τη συρραφή τριών κομματιών που ξεκινάει τριγωνικά μπροστά, κάτω από τον ώμο φαρδαίνει φθάνοντας ως τη μέση περίπου της μασχάλης και λοξεύει στη μία πλευρά έτσι που η πεπλατυσμένη μύτη του να ακουμπά την αντίστοιχη του λαγκιολιού. Το πίσω φύλλο, όμως, προεκτείνεται και μπροστά, περιβάλλοντας το άνοιγμα του χεριού και, φαρδαίνοντας στα 10εκ., στη μασχάλη, κατεβαίνει ως το τελείωμα. Λίγο ψηλότερα από τη μασχάλη, ενώνεται με το τριγωνικό "μπροστάρι". Τα λοξά μπροστινά φύλλα, σπρωγμένα και από τα λαγκιόλια, σταυρώνουν μπροστά. Εσωτερικά, στη μέση, είναι ραμμένη άσπρη, βαμβακερή κορδέλα του μέτρου. Μαύρο βελούδο, κόκκινη και μαύρη τσόχα φτιάχνουν το βάθος του επίρραπτου διάκοσμου που διατάσσεται σε κατακόρυφες και οριζόντιες ταινίες. Οι ταινίες οριοθετούνται από δίχρωμα μάλλινα γαϊτάνια και πλαισιώνονται με μαύρους "κόμπους" από στριμμένες, μάλλινες κλωστές, στερεωμένες με λευκό γαζί. Στις ταινίες από μαύρη ή κόκκινη τσόχα που παρεμβάλλονται ανάμεσα στο κέντημα με κορδονέτα, μικροί "κόμποι" στερεώνονται με δυο ή τρεις σειρές κυματιστά γαζιά. Οι "κόμποι" διακρίνονται ευκρινέστερα πάνω στο σαγιάκι, στην στενή κατακόρυφη λωρίδα στο κέντρο της πλάτης, κάτω από τη μέση και στα μπροστινά τριγωνικά διάχωρα που σχηματίζει λοξή, βελούδινη ταινία. Οι μεγάλοι "κόμποι" στα ανοίγματα του σιγκουνιού καλύπτονται σχεδόν από το μπλε, μάλλινο γαϊτάνι που το ρελιάζει. Στην κόκκινη τσόχα, μπροστά και κάτω από τις μασχάλες, μπλε και πράσινα της ελιάς μάλλινα κορδονέτα σχηματίζουν σειρές από σπείρες ή ταινιόσχημα ελικοειδή μοτίβα χωρίς αυστηρά περιγράμματα που "πιάνονται" κατά διαστήματα με άσπρες και κόκκινες κλωστές. Η ίδια διχρωμία, με μεταξωτά κορδονέτα και σε εναλλαγή, επαναλαμβάνει οριζόντιο, σιγμοειδές φυτικό μοτίβο που στη μια του καμπύλη κλείνει τρίχρωμο ανθάκι, κεντημένο με άσπρες, κόκκινες, ροζ και μωβ μεταξοκλωστές. Επάνω στο βελούδο, ένα μοτίβο επαναλαμβάνει δυο σχήματα που μοιάζουν με αρχαίες λύρες, κιτρινοπράσινες ή κιτρινοκόκκινες και σε οριζόντια θέση, και οριζόντιο φυλλοφόρο κλαδί. Μέσα σε κάθε λύρα πολύχρωμο ανθάκι, ανάμεσά τους ανθισμένος μίσχος και, μέσα στα φύλλα, χρωματιστά νεύρα. Τα χρώματα είναι κόκκινα, βιολετί, γαλάζια, κοραλί, μωβ κι ανοιχτοπράσινα. Στην κεντρική οριζόντια ζώνη, που δεν ξεχωρίζει από το μέγεθός της, βρίσκεται ίσως το πιο καλοσχεδιασμένο μοτίβο του κεντήματος που επιμένει στις σπείρες και τους έλικες, όπως και στο σχημα της λύρας. Μέσα σε κάθε λύρα, πολύχρωμο ανθάκι, πολύχρωμες δέσμες στις πλευρές και ανάμεσά τους, ενώ κάποιες σπείρες φέρουν επίρραπτους κεντητούς σταυρούς και η μια καμπύλη ανάμεσά τους καλύπτεται από πολύχρωμες βελονιές, άσπρες, μωβ, βιολετί, γαλάζιες, ανοιχτοπράσινες. Στις δυο ταινίες της πλάτης που περιβάλλουν την κατακόρυφη στενή λωρίδα από σαγιάκι, επαναλαμβάνεται σχηματοποιημένο και συμμετρικά αντίθετο φυτικό μοτίβο με ενδιάμεσα λουλούδια που στα πέταλά τους έχουν σταυρό από λευκές και κόκκινες βιολετί μεταξοκλωστές. Βελούδινη, οριζόντια ταινία με καμπύλη μύτη στη μία πλευρά, τελειώνει το κέντημα της πλάτης. Το σχήμα της λύρας γίνεται εδώ οριζόντιο, μακρόστενο πέταλο με πολύχρωμο φυλλωτό κλαδί στο κέντρο του. Στην κεντρική θέση κύκλος που περιβάλλει πολύχρωμο ανθάκι. Κι εδώ για την πολυχρωμία επιστρατεύονται βιολετί, λιλά, κοραλί, γαλάζιες, μπλε και ανοιχτοπράσινες κλωστές. Τέλος, από τον λιγότερο προσεγμένο διάκοσμο των μπροστινών φύλλων ξεχωρίζει το κέντημα στο τριγωνικό βελούδο με τους μακριούς "κόμπους", όπου κίτρινα, βυσσινί, μπλε και πράσινα κορδονέτα συστρατεύονται, καμπυλώνουν και ελίσσονται για να αναδείξουν πολύχρωμο λουλούδι.