ή και δοντάκια) που το καθένα περικλείει γυναικεία (φτερωτή;) μορφή, τα κρούσκεζε. Δύο στενές "μπορντούρες" πλαισιώνουν την φαρδιά κεντρική ζώνη. Στην κάτω, ορθογώνιο σχήμα τεμαχίζεται συμμετρικά σε εννέα μικρότερα. Τα τρία απ' αυτά, στη διαγώνιο, ξεχωρίζουν με κοινό περίγραμμα. Στην επάνω ταινία, μεγάλο ζιγκ-ζαγκ με πεπλατυσμένες γωνίες οριοθετεί τριγωνικά διάχωρα. Μέσα τους χωρούν ένα κεντρικό μοτίβο σε σχήμα μανιταριού, πλαισιωμένο από δυο μικρά γεωμετρικά σχήματα. Στην κεντρική ζώνη, πλήθος από κόκκινες ψηφίδες συγχέουν τα διακοσμητικά θέματα. Ευδιάκριτος είναι ο κατακόρυφος διπλός "μαστραπάς" ή "το βελανίδι", με τις γυναικείες φιγούρες που περιέχει πάνω και κάτω. Στον ίδιο κατακόρυφο άξονα έχει τοποθετηθεί ακόμη μια, ολοκληρωμένη σχεδιαστικά, γυναικεία μορφή. Παρατηρώντας της φιγούρες αυτές, μπορούμε να υποθέσουμε ότι και το "μανιτάρι" είναι απλώς μια περισσότερο σχηματοποιημένη ανθρώπινη μορφή. Ο "λαιμός" του σχεδίου πλαισιώνεται δεξιά κι αριστερά από δύο αντεστραμμένες γυναικείες (φτερωτές;) μορφές. Ανάμεσα στους "μαστραπάδες" ή "βελανίδια" παρεμβάλλονται τέσσερις γυναικείες μορφές, συντεταγμένες σε ζευγάρια. Οι δύο επάνω έχουν χωρέσει σε σχήμα που αποτελεί μικρογραφία του μεγάλου μοτίβου. Στον ίδιο άξονα, μία αντεστραμμένη και μία όρθια μορφή διαφέρουν ως προς το κεφάλι και τα χέρια-φτερούγες. Έχουν όμως και οι δύο τονισμένη την κοιλιά τους με διαφορετικό χρώμα. Το πουκάμισο παίρνει τ' όνομά του από τον πλούσια κεντημένο ποδόγυρό του, το φούντι. Τα κεντήματα ήταν "γραφτά", το σχέδιο δηλαδή αποτυπωνόταν πρώτα με μελάνι. Γουργουλιά λέγονται τα πολύχρωμα μετάξια που γέμιζαν τα σχέδια και το κόκκινο/γκρενά του περιγράμματος κρεμέζι. Οι γυναίκες φορούσαν την καλή τους φορεσιά ώσπου να κάνουν ένα με δύο παιδιά ή ως τα 35.