πλάγια δύο τριγωνικά κομμάτια σε κάθε πλευρά, που ονομάζονται επίσης κοκκαλίτες, και φτάνουν ως τη μέση, δίνουν φάρδος στο ένδυμα. Από τη μέση ως τη μασχάλη, δυό τραπεζοειδή μικρά κομμάτια σε κάθε πλευρά, που ονομάζονται κουρτούκια. Λίγο πιο κάτω απο τη μέση, στο δεξί κοκκαλίτη, μια τσέπη, η σέπη, με ύψος 9εκ., φοδραρισμένη με γαλάζιο βαμβακομέταξο ύφασμα. Στον ποδόγυρο, στο κέντρο κάθε πλαϊνού κοκκαλίτη, κατακόρυφο άνοιγμα ύψους 15εκ. Κάθετα στον κορμό είναι ραμμένα στα μανίκια, μήκους 42εκ. και φάρδους 22εκ. Στην απόληξη έχουν κατακόρυφο άνοιγμα, το λόξεμα, για να γυρίζουν εύκολα προς τα πάνω. Το καβάι είναι φοδραρισμένο με λεπτό άσπρο σώντιμα, βαμβακερό πανί. Τα μανίκια είναι φοδραρισμένα με φούξια βαμβακομέταξο ύφασμα, (η φόδρα αυτή των μανικιών ονομάζεται (α)πομάνικα). Το καβάι είναι ραμμένο και συνήθως κεντημένο στο χέρι απο τις Ελυμπίτισσες. Το συγκεκριμένο έχει γαζί μηχανής. Κέντημα έχει στο γύρο του λαιμού, στο κατακόρυφο μπροστινό άνοιγμα, στο γύρο του ποδόγυρου και των μανικιών και στην σέπη με μεταξωτές κλωστές σε χρώματα κόκκινο, κίτρινο και μπλε: πρώτα δύο σειρές γαζιά, ολόγυρα στην άκρη του στριφώματος, έπειτα μια ταινία με ρόμβους, ύστερα πάλι δύο σειρές γαζιά και τέλος δύο σειρές τεθλασμένη γραμμή σε απομίμηση της κεντητής καμάρας. Στο γύρο του λαιμού, στο μπροστινό άνοιγμα ως τη μέση, στις γωνίες των μανικιών και ολόγυρα στον ποδόγυρο, απο τις "καμάρες" ξεπηδούν μικρά μοτίβα που μοιάζουν με λουλούδια. Εσωτερικά, πάνω απο τα πλαϊνά ανοίγματα, επίρραπτη τρέσα του εμπορίου με λουλούδια και σειρήτι μαύρο με χρυσόνημα (μεταγενέστερες προσθήκες;). Το καβάι είναι ολόγυρα ρελιασμένο με μυρτοάτανο, μάλλινο, κόκκινο γαϊτάνι (αν και συνήθως μεταξωτό), που σχηματίζει κουρουνέτια, μικρά κομπάκια, στις γωνίες της λαιμόκοψης, στον ποδόγυρο και στα μανίκια. Οι φτερούες ανασκουμπώνονται στο σπίτι ή στη δουλειά· στην εκκλησία και στο πένθος μόνο έχουν και τις δύο φτερούες κάτω.