με λεπτό γαζί στο χέρι, δημιουργούνται με πλακέ βελονιά που τυλίγει χοντρές κλωστές. Την εντύπωση όμως κλέβουν οι λεπτότατες βελονιές που κάνουν το κέντημα να μοιάζει πότε με δαντέλα και πότε με αριστούργημα αργυροχρυσοχοΐας. Το εσωτερικό των μεγάλων λουλουδιών πότε καλύπτεται με δίχτυ που θυμίζει φιλτιρέ και πότε σφύζει από πυκνότατες ή αραιές κουκίδες φτιαγμένες με τον "γαλλικό κόμπο" που αποδίδει συνήθως την γύρη των λουλουδιών. Το φυτικό μοτίβο της μπορντούρας με τέσσερα λογής λουλούδια και φυλωτά κλαδιά επαναλαμβάνεται πανομοιότυπο και μόνο το μεγάλο άνθος σε σχήμα ανοιχτής τουλίπας μένει αναποφάσιστο ανάμεσα στο δίχτυ ή τους κόμπους. Στην γωνία του κεντήματος σχηματίζεται ανθοδέσμη με συμμετρικά βαλμένα λουλούδια γύρω από κεντρικό, ψηλό ανθοφόρο κλαδί, που συγκρατείται με κομψό, ανθισμένο φιόγκο. Ο κάμπος του κεντήματος γεμίζει σε πυκνές σειρές από μικρό φυτικό μοτίβο. Οι πιέτες ή το τσεμπέρι αποτελούν χαρακτηριστικό τμήμα του κεφαλοκαλύμματος και οι γυναίκες Ύδρας και Σπετσών και της Ερμιονίδας ονόμαζονταν "τσεμπερούδες". Αφού τα μαλλιά γίνουν πλεξούδες και τοποθετηθεί το φακιόλι -τα μπουλέτσια από ξένα μαλλιά που δίνουν ύψος συνηθίζονταν μόνον από τις αρχόντισσες- μπαίνουν σε πιέτες κολλητά στη ρίζα των μαλλιών και δένονται κάτω από τις κοτσίδες τα καπίστρια ή ζωνίτσες, δυο κορδονάκια ραμμένα στο σημείο που το μαντίλι ακουμπά στους κροτάφους. Στη συνέχεια, οι γωνίες του μαντιλιού (τσέπια) σταυρώνονται χαλαρά κάτω από το σαγόνι, αφού το μαντίλι πτυχωθεί πρώτα (πιέτες) και στους κροτάφους. Τα τσέπια γυρίζουν πίσω και στερεώνονται στην κορυφή του κεφαλιού και προς τα πίσω. Οι πιέτες στολίζονταν με έξι καρφίτσες. Οι γιορτινές και νυφικές πιέτες είναι ολοκέντητες με χρυσά, πολύχρωμα ή μονόχρωμα κεντήματα.