κεντήματος που παρατάσσεται σε σειρά. Ανά δύο, τα φοινικόδεντρα εμφανίζουν ελάχιστες παραλλαγές, ιδίως στις πλευρικές τους αποφυάδες που βρίσκονται σε αντεστραμμένη συμμετρία. Σε κάθε πλευρά έχουν χωρέσει από πέντε φοινικές και ο κορμός μιας έκτης χωρίς τα φύλλα. Το κέντημα εμφανίζει (σήμερα;) δύο χρώματα, ένα πολύ ανοιχτό γκρίζο και ένα λιλά. Τα μικρά τμήματα που είναι κεντημένα με τις λιλά μεταξοκλωστές, δεξιά κι αριστερά, είναι συμμετρικά και στο ίδιο ύψος. Ο κάμπος του μαντιλιού γεμίζει με μικρά φυτικά μοτίβα που και σ' αυτά διακρίνεται συμμετρική διχρωμία. Το κέντημα έχει γίνει σε τελάρο με πολύ λεπτό βελόνι και, με ποικίλες βελονιές, μιμείται την διακόσμηση ρούχων με γαϊτάνι. Στη γωνία, οι κορμοί των δέντρων διασταυρώνονται δημιουργώντας σχηματική ανθοδέσμη. Ανάμεσά τους φυλλοφόρο κλαδί με τρία άνθη. Δεξιά και αριστερά από το μέσον της μεγάλης πλευράς και κοντά σ' αυτό, είναι ραμμένα δυο μικρά κορδελάκια, τα καπίστρια. Οι πιέτες ή το τσεμπέρι αποτελούν χαρακτηριστικό τμήμα του κεφαλοκαλύμματος και οι γυναίκες Ύδρας και Σπετσών και της Ερμιονίδας ονόμαζονταν "τσεμπερούδες". Αφού τα μαλλιά γίνουν πλεξούδες και τοποθετηθεί το φακιόλι -τα μπουλέτσια από ξένα μαλλιά που δίνουν ύψος συνηθίζονταν μόνον από τις αρχόντισσες- μπαίνουν σε πιέτες κολλητά στη ρίζα των μαλλιών και δένονται κάτω από τις κοτσίδες τα καπίστρια ή ζωνίτσες, δυο κορδονάκια ραμμένα στο σημείο που το μαντίλι ακουμπά στους κροτάφους. Στη συνέχεια, οι γωνίες του μαντιλιού (τσέπια) σταυρώνονται χαλαρά κάτω από το σαγόνι, αφού το μαντίλι πτυχωθεί πρώτα (πιέτες) και στους κροτάφους. Τα τσέπια γυρίζουν πίσω και στερεώνονται στην κορυφή του κεφαλιού και προς τα πίσω. Οι πιέτες στολίζονταν με έξι καρφίτσες. Οι γιορτινές και νυφικές πιέτες είναι ολοκέντητες με χρυσά, πολύχρωμα ή μονόχρωμα κεντήματα.