δεν έχει ολοκληρωθεί αποκαλύπτοντας έτσι το σχέδιο, γραμμένο με μελάνι. Ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, το χρυσοκέντημα υποδηλώνει πλούτο και κοινωνική θέση. Στην εμφάνιση και στην τεχνική, μοιάζει με τα εκκλησιαστικά βυζαντινά κεντήματα (χρυσοκλαβαρικά) χωρίς να είναι τόσο λεπτοφτιαγμένο. Οι γυναίκες ή οι μαΐστρες που "έριχναν το χρυσάφι", τύλιγαν το λεπτό χρυσόνημα γύρω από χοντρή, κίτρινη μεταξωτή κλωστή, στριμμένη πολλές φορές, το μπρισίμι. Αποτέλεσμα είναι η ανάγλυφη όψη του χρυσοκεντήματος. Εμβληματικός "μαστραπάς" καταλαμβάνει το κέντρο του. Είναι τέτοια η σχηματοποίηση του σχεδίου, ώστε μόνο με αβεβαιότητα μπορούμε να υποθέσουμε ότι μέσα στον "μαστραπά" απεικονίζεται όρθια γυναικεία μορφή με χρωματισμένο το κεφάλι και τα χέρια, ενώ άλλη, πολύ μεγαλύτερη, βρίσκεται στην κορυφή του, με χρωματισμένη την κοιλιά της. Η τεχνοτροπία του κεντήματος αξιοποιεί ελικοειδείς μίσχους, γύρω από τους οποίους περιστρέφονται μικρές ραβδώσεις. Οι καμπύλες και οι χρωματιστές πινελιές δεν επιτρέπουν στον σχηματοποιημένο διάκοσμο να αποκτήσει αυστηρότητα. Χρωματιστές μεταξοκλωστές φτιάχνουν ένα "ματάκι" στον έλικα και γεμίζουν λίγα ακόμη σημεία του κεντήματος. Την πολυχρωμία δημιουργουν το μωβ, το πορτοκαλί, το θαλασσί, το ανοιχτοπράσινο, το ροζ, το κόκκινο και το κανελί. Κάτω από την μπορντούρα του μανικιού, που ορίζεται με μεταξοκλωστές και καταλήγει σε χρυσό γαϊτάνι, προβάλλει το κατωμάνικο με χρυσοκέντημα που συνεχίζει αυτό που μόλις είδαμε. Στο κέντρο του, μεγάλη οξεία γωνία σε σχήμα "v" γεμίζει από μικρά καμπυλόσχημα μοτίβα με ραβδώσεις που αναπτύσσονται, μεγαλύτερα και πιο εντυπωσιακά, στον υπόλοιπο χώρο του κεντήματος. Και εδώ βλέπουμε κάθε έλικα να έχει χρωματιστό "ματάκι", στην ίδια πολυχρωμία που είχε και το πανωμάνικο. Η μπορντούρα, ίδια πάνω και κάτω, τοποθετεί σε ορθογώνια διάχωρα διπλούς, πλαγιαστούς έλικες. Στην απόληξη του μανικιού, λεπτή δαντέλα, το "μανικέτι". Η πίσω όψη των μανικιών φιλοξενεί κεντήματα διαφορετικού ύφους και εκτέλεσης. Στο πανωμάνικο απλώνονται, με παιχνιδιάρικη διάθεση, πολλά ακτινωτά λουλούδια με οδοντωτά περιγράμματα και τα χρώματα που πρόβαλλαν δειλά μέσα από το χρυσοκέντημα τα βλέπουμε εδώ να αναπνέουν άνετα και λαμπερά. Στο κατωμάνικο, τα ίδια και πάλι χρώματα εμφανίζονται σαν πολύχρωμα "κομφετί", ριγμένα πάνω σε φόντο από μαύρες και βαθυκύανες κλωστές. Στο κέντρο, διπλός μαστραπάς περικλείει δυο γυναικείες μορφές τοποθετημένες σε κατακόρυφο άξονα. Από τις πλαϊνές πλευρές του μαστραπά φυτρώνουν διαγώνια προς τα πάνω, όχι λουλούδια, αλλά δύο ακόμη μεγάλες γυναικείες μορφές. Δύο μικρότερες μορφές ξεφυτρώνουν διαγώνια προς τα κάτω. Δυο γυναικείες προτομές, τοποθετημένες λοξά, πλαισιώνουν συμμετρικά την επάνω γυναικεία φιγούρα του μαστραπά. Όπως φαίνεται καθαρά στο γραμμένο σχέδιο, στον ίδιο άξονα του μαστραπά επρόκειτο να ολοκληρωθεί η μισοκεντημένη τώρα γυναικεία μορφή. Δύο ακόμη προτομές τοποθετούνται συμμετρικά στη βάση του μαστραπά, ενώ τοποθετημένες λοξά, όρθιες ή αντεστραμμένες, γεμίζουν τα τετράγωνα διάχωρα της μπορντούρας.