φαίνονται οι μύτες, μια λεπτή δαντέλα που έπλεκαν παλιά οι γυναίκες με μαραγκή κλωστή και με το βελονάκι. Το γιλέκι είναι ρελιασμένο με μαύρη τσόχα και φοδραρισμένο με μπεζ βαμβακερό σατέν. Είναι φτιαγμένο από ένα φύλλο στην πλάτη που γυρίζει μπροστά στα πλάγια, κάτω από το άνοιγμα των χεριών, και από δύο μπροστινά φύλλα με μακριές, γλωσσωτές μύτες. Στο εσωτερικό τους είναι ραμμένες από δύο θηλυκές κόπιτσες. Τρίχρωμο γαϊτάνι, η κοσανίτσα, ορίζει τα περιγράμματα του κεντήματος που διακρίνεται σε τρία μέρη: αυτό της πλάτης από τους ώμους έως τις πλαϊνές ραφές, κι από ένα, συμμετρικό, στα δυο μπροστινά φύλλα. Στη λαιμόκοψη, ανάμεσα από τη μαύρη τσόχα και το κέντημα, παρεμβάλλεται στενή λωρίδα πράσινου ρούχου που παρακολουθεί την καμπύλη του λαιμού. Το πορτοκαλί χρώμα κυριαρχεί στις μεταξωτές ουτράδες και συμπληρώνεται από πράσινο, μπλε και βυσσινί. Στα μπροστινά φύλλα προβάλλει κυκλικό σχήμα, το φεγγάρι, που γεμίζει με ομόκεντρους χρωματιστούς κύκλους. Το γεγονός ότι το φεγγάρι (ή στρογγυλό) κεντιέται στις καραγκούνικες ποδιές μόνο για τις νέες και τις νύφες και ποτέ για μεγάλες γυναίκες, ευθύνεται για την ερμηνεία ότι ίσως πρόκειται για "γονιμικό σύμβολο". Το φεγγάρι πλαισιώνεται από το ταινιόσχημο μοτίβο του κλειδιού. Λίγο κάτω από τους ώμους έχουν στερεωθεί κατακόρυφα από μια θηλυκή κόπιτσα. Στα σημεία όπου το κέντημα έχει φθαρεί αποκαλύπτεται ότι είναι επίρραπτο σε μαύρο βαμβακερό πανί. Τα φεγγάρια στην πλάτη, που αποδίδουν με έμφαση στην ασπροκόκκινη κοσανίτσα, είναι ασύμμετρα και πολύ μικρότερα από τα μπροστινά, σε βαθμό που σχεδόν συγχέονται με τις σπείρες των κλειδιών που τα πλαισιώνουν, ακολουθώντας το άνοιγμα του χεριού. Στις τρεις οριζόντιες λωρίδες της πλάτης ξεδιπλώνεται η σαρακατσάνα. Με ζέχια και κοσανίτσες σχηματίζεται το πλαίσιο του ορθογώνιου σχήματος που δεσπόζει στο κέντρο της πλάτης. Το πλαίσιο, που απολήγει σε ροζ, λεπτή τρέσα με κυματιστό τελείωμα, περικλείει λουλακιασμένο (;) πανί με σχέδια στην ύφανση, τα φραστερά. Στο κέντρο του πανιού, κατακόρυφη μαύρη δαντελωτή τρέσα.