τσόχα (ρούχο) σε σκούρα χρώματα. Το σαγιάκι είναι φτιαγμένο από ένα ίσιο, πίσω φύλλο, τη "μάνα", πλάτους 21εκ., που, αφού σχηματίσει τον ελαφρά τριγωνικό ώμο και το μεγαλύτερο τμήμα του ανοίγματος του χεριού, κατεβαίνει με το μισό περίπου πλάτος του στην κάθε μπροστινή πλευρά. Εκεί ενώνεται με το λοξό "μπροστάρι" που ξεκινά από τον ώμο και έχει συρραμμένο στη βάση του στενό και ψηλό τριγωνικό κομμάτι. Εσωτερικά, ενώνεται με το στενόμακρο κομμάτι υφάσματος που συμπληρώνει το κάτω άνοιγμα του χεριού φθάνοντας ως την άκρη της μασχάλης, απ' όπου αρχίζει η σύνδεσή του με τη "μάνα" με σειρά από συμπλεκόμενες θηλιές, φτιαγμένες από σκούρο, καστανόμαυρο κορδόνι. Η μύτη του ανοίγματος μένει ανοιχτή, ως το σημείο όπου αρχίζει το ψηλό λαγκιόλι. Η μύτη του λαγκιολιού, έχοντας "τσιμπηθεί" σε μήκος 13εκ., εξέχει, δημιουργώντας δυο δίπλες, τις κάχες. Κατεβαίνοντας από το δεμένο με θηλιές άνοιγμα, το κορδόνι (φθαρμένο στην αριστερή πλευρά), αν και σκεπασμένο από τρεις κόκκινες φούντες, τονίζει το "νεύρο" ανάμεσα στις κάχες και στολίζει τις πλαϊνές τους πλευρές με μικρές θηλιές. Διπλό κορδόνι σημαδεύει την πλαϊνή ραφή του κομματιού που φτιάχνει την ένωση, εκτός από το τελευταίο τμήμα της που στολίζεται με λευκό ψαροκόκαλο. Η ίδια μεταξωτή κλωστή περιβάλλει με γαζί όλες τις άλλες ραφές. Τις κάχες περιβάλλει τριπλό, λεπτεπίλεπτο γαζί, κόκκινο-μαύρο-κόκκινο, που ανεβαίνει στο πλάι ως τη μασχάλη, ενώ στην πλάτη φθάνει στους ώμους. Από τον ώμο και κάτω, το φαρδύ κορδόνι που στολίζει το άνοιγμα των χεριών συνοδεύεται από παράλληλο, στενό κορδόνι, πλαισιώνοντας την ενδιάμεση ταινία με το τριπλό γαζί. Στη μύτη της κεντητής ένωσης, το μονό κορδόνι περιελίσσεται σχηματίζοντας σπείρα. Ροδί, διακοσμητικές βελονιές περιβάλλουν τη σπείρα με ακτινωτό ημικύκλιο προς την πλεύρα της μέσης, πάνω απ' το οποίο υψώνεται ψηλόλιγνο και κομψό φυτικό μοτίβο. Εκτός από τα πολύχρωμα γαζιά που προσδίδουν ανάλαφρο τόνο στο βαρύ ρούχο, μεγάλη είναι η συμβολή και της ροδόχρωμης βελονιάς που σχεδιάζει "Τ", στολίζοντας τις κάχες κάτω από τις σπείρες, το πίσω μέρος της λαιμόκοψης κάτω από τον γιακά και το τελείωμα της επίρραπτης τσόχας. Η ίδια βελονιά, σε μαύρο χρώμα, στολίζει τις οριζόντιες πλευρές του ανοίγματος στα λαγκιόλια πάνω από λεπτό γαζί, που ανεβαίνει και στην κάθετη πλευρά της ορθής γωνίας. Το κατακόρυφο άνοιγμα (12εκ.) στη μέση περίπου της βάσης των λαγκιολιών, στολίζεται, όπως και όλα τα ανοίγματα του σαγιακιού, με καστανόμαυρα κορδόνια που σχηματίζουν τρεις θηλιές στη μύτη του ανοίγματος και από μια μικρή στη βάση του. Το μικρό "τσίμπημα" πάνω από τη μύτη του ανοίγματος συνοδεύεται από μαύρες βελονιές που σχηματίζουν "Τ". Μπροστά, σκούρο βιολετί ρούχο ντύνει τον μικρό, όρθιο γιακά και το στήθος ως κάτω από τη μέση. Πλαισιώνεται από φαρδύ κορδόνι που, προεκτείνοντας τη μύτη της γωνίας με θηλιές, δίνει την ευκαιρία στην ροδόχρωμη βελονιά να διαγράψει μικρό, καμπύλο περίγραμμα. Κάτω από τη λαιμόκοψη, στην δεξιά άκρη του ρούχου, στερεωμένη με λευκή μεταξοκλωστή σε μεταλλική αλυσίδα, κρέμεται μια ζυγή κουμπιά, δώδεκα ατρακτοειδή και συμπαγή μεταλλικά κοσμήματα με λοξές ραβδώσεις, στο χρώμα του μπρούντζου. Λίγο κάτω από το γιακά, έχουν στερεωθεί δίδυμα τσαπρακούλια, ένα από τα τρία ζευγάρια που, κατά μήκος της τσόχας, συγκρατούσαν τις άκρες του μπροστινού ανοίγματος στο στήθος. Ο ρόλος τους είναι μάλλον διακοσμητικός, αφού οι επενδύτες έκλειναν με τοκάδες, μεγάλες κόπιτσες. Στα κυκλικά τσαπρακούλια χρώματος ασημί, την περίμετρο σχεδιάζει σειρά από φύλλα. Στο έξεργο κέντρο τους, αστερόσχημο λουλούδι, μαυρισμένο με σαβάτι(;), έχει κεντρική μαργαρίτα. Η χρωματιστή χάντρα στο μέσον της μαργαρίτας έχει χαθεί. Για να μη χαλάσει η φόρμα του επενδύτη, οι γυναίκες όχι μόνο δεν κάθονταν επάνω του αλλά συχνά εφάρμοζαν το στράκωμα: "δρόσιζαν" τα ρούχα, τα δίπλωναν και τα έβαζαν κάτω από το στρώμα για να διατηρούνται οι τσακίσεις.