1911-1930
Έγκριση του Καταστατικού του ΛτΕ από το Πρωτοδικείο Αθηνών στις 19 Φεβρουαρίου 1911 (δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 2 Μαρτίου).
Συγκρότηση επιτροπής από τους μουσικούς-εκπροσώπους της λεγόμενης «Εθνικής Σχολής» Α. Σαμάρα, Μ. Καλομοίρη, Γ. Λαμπελέτ, Γ. Λαυράγκα και Δ. Λιάλιο, για την «εναρμόνιση» ελληνικών χορών.
Πρώτη δημόσια εμφάνιση του ΛτΕ με την οργάνωση των «Ανθεστηρίων» στο Ζάππειο την Πρωτομαγιά. Η εκδήλωση επαναλήφθηκε στο Δημοτικό θέατρο στις 5 Μαΐου.
Εγκαίνια της έδρας του ΛτΕ στην οδό Όθωνος 4. Στους χώρους του διαμορφώθηκαν δύο αίθουσες βιβλιοθήκης και αναγνωστηρίου, μία «αρχαϊκού ρυθμού» και μία «βυζαντινού ρυθμού», μία «σύγχρονη ελληνική αίθουσα Εφορείας χορών» και μία «αίθουσα τεΐου». Η όλη επίπλωση του κτιρίου έγινε με την επιμέλεια της Εφορείας Ζωγραφικής σε συνεργασία με τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλερ και τους βυζαντινολόγους Α. Ζάχο και Α. Αδαμαντίου.
Εορτή της «πήττας» του ΛτΕ στο Δημοτικό Θέατρο, στις 6 Ιανουαρίου, με παρουσίαση χορών και πλαστικών εικόνων, μεταξύ των οποίων «οι κυρίες της Αυλής της Βασίλισσας Αμαλίας».
Στο πλαίσιο της ποικίλης δράσης του ΛτΕ μετά την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου τον Οκτώβριο, ιδρύθηκε Εφορεία με σκοπό την παροχή εργασίας σε γυναίκες επιστράτων. Επίσης το Επιστημονικό τμήμα, σε συνεργασία με το τμήμα Υγιεινής και Νοσηλείας της Ενώσεως των Ελληνίδων, κατήρτισαν πρόγραμμα μαθημάτων νοσοκόμων πολέμου. Με εισφορές μελών του το Λύκειο οργάνωσε νοσοκομείο 40 κλινών για το μέτωπο της Ηπείρου.
Οργάνωση εκθέσεων ζωγραφικής της Θάλειας Φλωρά-Καραβία και του Νικόλαου Φερεκείδη, εμπνευσμένων από τους Βαλκανικούς πολέμους.
Εναρμόνιση, για το ΛτΕ, 9 ελληνικών χορών από τους Καλομοίρη, Ψάχο και Καίσαρη.
Οργάνωση μαθημάτων χορού στον χώρο του Λυκείου των Ελληνίδων υπό τη διδασκαλία του Χαράλαμπου Σακελλαρίου.
Χειμερινή εορτή του ΛτΕ στο Βασιλικό θέατρο με tableaux vivants (πλαστικές εικόνες) εμπνευσμένες από τις τρεις περιόδους της ελληνικής ιστορίας: αρχαία (Νίκη), βυζαντινή (βυζαντινό στέμμα) και νεώτερη (ένταξη νέων «χωρών» μετά τους Βαλκανικούς πολέμους).
Οργάνωση, τον Απρίλιο, μουσικοχορευτικής παράστασης στο «Αχίλλειο» στην Κέρκυρα προς τιμήν του Κάιζερ Γουλιέλμου.
Οργάνωση της πρώτης «Εορτής του Σταδίου» στο Παναθηναϊκό Στάδιο στις 27 Απριλίου. Η εορτή έγινε θεσμός από τη δεκαετία του 1920 και αποτέλεσε για πολλά έτη τη σημαντικότερη εκδήλωση του ΛτΕ.
Καταρτίστηκε ο πρώτος κατάλογος αντικειμένων που αποτέλεσαν τον πυρήνα της ενδυματολογικής συλλογής του ΛτΕ.
Δωρίθηκε στο ΛτΕ από τη Βασίλισσα Όλγα η συλλογή με πορσελάνινες κούκλες ντυμένες με τοπικές φορεσιές.
Χειμερινή εορτή στο Βασιλικό Θέατρο, με πλαστικές εικόνες «Αι Κόραι της Ακροπόλεως» και «Βυζαντινή πομπή» που επιμελήθηκε η Ελένη Γεωργαντή, «Ο Μικρός Σοφός», βασισμένη σε πίνακα του Γύζη και ελληνικούς χορούς (23 και 27 Μαρτίου).
Εορτή στο Στάδιο, στις 21 Μαΐου, «διά την ονομαστικήν εορτήν του Βασιλέως», με τη συμμετοχή της Μουσικής της Φρουράς Αθηνών.
Οργάνωση εορτής στο Ζάππειο στις 9 Απριλίου.
Η Καλλιρρόη Παρρέν στάλθηκε σε εξορία στην Ύδρα μαζί με παράγοντες της αντιβενιζελικής παράταξης (Ιανουάριος 1918-Νοέμβριος 1919). Αναστολή λειτουργίας όλων των τμημάτων του ΛτΕ, πλην του τμήματος Χορών.
Συμμετοχή του ΛτΕ στο έργο της νοσοκομειακής περίθαλψης μετά την είσοδο της Ελλάδας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Μεταξύ άλλων, παραδόθηκαν 40 κλίνες στον Ε.Ε.Σ. και κατασκευάστηκαν μάλλινα είδη.
Έκδοση των πρώτων τεσσάρων τευχών του Δελτίου του ΛτΕ.
Υπόμνημα του ΛτΕ προς τη Βουλή των Ελλήνων σχετικά με τη θέση της γυναίκας (Ιδιωτικό Δίκαιο, Δημόσιο Δίκαιο, πολιτικά δικαιώματα).
Οργάνωση της «ετήσιας ελληνικής εορτής του Λυκείου» στο Δημοτικό θέατρο, στις 10 Μαΐου. Το πρόγραμμα περιελάμβανε απαγγελία της Μαρίκας Κοτοπούλη, ελληνικούς χορούς και τραγούδια, «Βυζαντινή τοιχογραφία» και «παρέλασιν Καρυατίδων και Πεπλοφόρων».
Οργάνωση της Β΄ Βιοτεχνικής Έκθεσης. «Το Λύκειον των Ελληνίδων συνεπές προς το πρόγραμμά του, της διαδόσεως εις την κοινωνίαν μας, εις τα ήθη μας, εις την ζωήν μας, του γνησίου ελληνικού πολιτισμού, ήνοιξε τας πύλας του προχθές εις μίαν έκθεσιν της καλλιτεχνικής βιοτεχνίας των ελληνίδων γυναικών».
Στις 10 Σεπτεμβρίου 1922 το ΛτΕ κάλεσε τα μέλη του σε έκτακτη Γενική Συνέλευση για "σοβαρό λόγο". Τρεις ημέρες μετά δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα «Αθηναϊκή» κατάλογος εράνου του ΛτΕ (συν. 5.465 δρχ.).
Ποικίλη αρωγή του ΛτΕ προς τους πρόσφυγες μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, με την οργάνωση συσσιτίου, την παραχώρηση αίθουσας για να ράβουν τα ενδύματά τους και την περίθαλψη ορφανών παιδιών.
Προσάρτηση στο ΛτΕ της Οικοκυρικής και Επαγγελματικής Σχολής, η οποία είχε ιδρυθεί το 1897 από την Ένωσι των Ελληνίδων.
Πολυδιάστατη κοινωνική δράση του ΛτΕ με την ίδρυση εργαστηρίου προσφύγων από το Τμήμα Κοινωνικής Αντιλήψεως, καθώς και Κυριακού Σχολείου και λαϊκής βιβλιοθήκης από το τμήμα Μητέρων και Παιδαγωγών.
Οργανώθηκε ξανά, μετά το 1914, στις 24 Μαΐου η εορτή του ΛτΕ στο Στάδιο. Στην εορτή αυτή χορεύτηκαν για πρώτη φορά αρχαιοπρεπείς «ρυθμικοί χοροί», που δίδαξε η Μαρί Ραϋμόν.
Τιμητικό δίπλωμα στη Διεθνή Έκθεση Σύγχρονων Διακοσμητικών και Βιομηχανικών Τεχνών (Exposition internationale des Arts décoratifs et industriels modernes) στο Παρίσι.
Καλλιτεχνική και Βιοτεχνική Έκθεση Ελληνίδων με έργα ζωγραφικής και χειροτεχνίας, οργάνωσε το ΛτΕ στο πλαίσιο του Συνεδρίου της Μικρής Αντάντ των Γυναικών που ιδρύθηκε το 1922 από γυναικεία σωματεία των χωρών Ελλάδας, Βουλγαρίας, Νοτιοσλαβίας, Πολωνίας, Ρουμανίας και Τσεχοσλοβακίας (6-13 Δεκεμβρίου).
Πραγματοποιήθηκε η πλέον πολυπρόσωπη και επιτυχημένη εισπρακτικά εορτή στο Στάδιο. Συμμετείχαν μέλη του ΛτΕ με ενδυμασίες Μινωιτισσών, Αμαζόνων, Ωκεανίδων, Εστιάδων, βυζαντινών πριγκιπισσών και χωρικών από περιοχές της σύγχρονης Ελλάδας.
Το Λύκειον των Ελληνίδων φιλοξένησε την πρώτη έκθεση λαϊκών χειροτεχνημάτων του εργαστηρίου «Διπλούς Πέλεκυς» της Φλωρεντίνης Σκουλούδη-Καλούτση.
Εορτή στο Στάδιο, στις 15 Μαΐου, με τη συμμετοχή 500 κοριτσιών και 200 νέων με εθνικές ενδυμασίες.
Συμμετοχή στη Β΄ Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, στην οποία το ΛτΕ έλαβε το «χρυσούν βραβείον διά τα κεντητά χειροτεχνήματά του».
Εορτή στο Βασιλικό Θέατρο με αφορμή τον εορτασμό της Εκατονταετηρίδας του Ναυαρίνου.