Στην πραγματικότητα όμως είναι απότοκο της ιστορικής διαδρομής του Λυκείου των Ελληνίδων και η δημιουργία του οφείλεται στη διορατική σκέψη και τη δεδηλωμένη πρόθεση της ιδρύτριάς του Καλλιρρόης Παρρέν να δημιουργηθεί "εν είδος μουσείου εθνογραφικού συμπληρούντος το επίσημον του κράτους" ήδη από τις αρχές του 20ού αι.
Η συγκρότηση της συλλογής που ξεκίνησε από τα πρώτα χρόνια ίδρυσης του σωματείου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις πρώτες επίσημες δημόσιες εμφανίσεις του Λυκείου των Ελληνίδων στο Παναθηναϊκό Στάδιο.
Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Παρρέν, πολλές οικογένειες και κρατικοί φορείς ανά την Ελλάδα, όπως η Γενική Διοίκηση των Νήσων του Αιγαίου, αλλά και φορείς του ευρύτερου Ελληνισμού όπως ο Δήμος Μεγιστέων, παραχώρησαν με τη μορφή δανείου ενδυμασίες που είχαν στην κατοχή τους, προκειμένου να παρουσιαστούν στις μεγάλες γιορτές του Σταδίου. Κάποιες από αυτές τις ενδυμασίες στη συνέχεια δωρίθηκαν, ενώ άλλες αγοράστηκαν και αποτέλεσαν τον πυρήνα της ενδυματολογικής συλλογής του Λυκείου των Ελληνίδων.
Στις παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το Λύκειον των Ελληνίδων μεριμνά για την τύχη των συλλογών του, ασφαλίζοντας τις πολυτιμότερες ενδυμασίες του στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών Ιονική και Λαϊκή. Τα αντικείμενα επιστρέφουν και πάλι στο Λύκειο το 1941, όταν πια εξέλιπε ο κίνδυνος των βομβαρδισμών.
Στα χρόνια που ακολουθούν η συλλογή εμπλουτίζεται με πολυάριθμες δωρεές και αγορές, με τη συλλεκτική πολιτική όμως να λειτουργεί ως πρακτική σύμφυτη με τις δραστηριότητες του τμήματος Εθνικών Χορών και συγκεκριμένα με τις εμφανίσεις της χορευτικής ομάδας του Λυκείου των Ελληνίδων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Αυτές οι ενδυμασίες όμως έμελλε αργότερα να ζήσουν τον βίο μιας "μουσειακής συλλογής". Το 1963 η τότε Έφορος της Ιματιοθήκης του Λυκείου των Ελληνίδων Αλεξάνδρα Βασσενχόβεν έθεσε το ζήτημα της διάσωσης των ενδυμασιών από τη φθορά που επιφέρει η χρήση τους στις χορευτικές παραστάσεις. Έτσι, το Λύκειον των Ελληνίδων τις απέσυρε σταδιακά από τη χρήση και τις αντικατέστησε με αντίγραφα.
Η συλλογή ενδυμασιών του ΛτΕ στεγαζόταν αρχικά στο Κεντρικό του κτίριο επί της οδού Δημοκρίτου 14 στο Κολωνάκι, ώσπου η ραγδαία αύξησή της οδήγησε στη μεταφορά της το 1987 σε κτίριο επί της οδού Δημοκρίτου 7, το οποίο είχε αγοραστεί τον Νοέμβριο του 1984.
Η αγορά του κτιρίου επιχορηγήθηκε μερικώς από το Υπουργείο Πολιτισμού. Έτσι, η συλλογή απέκτησε δική της, μόνιμη πλέον στέγη που ακούει σήμερα στο όνομα Μουσείο Ενδυμασίας του Λυκείου των Ελληνίδων.