φαίνονται οι μύτες, μια λεπτή δαντέλα που έπλεκαν παλιά οι γυναίκες με μαραγκή κλωστή και με το βελονάκι. Το γιλέκι από τα Μεγάλα Καλύβια είναι φτιαγμένο από δύο φαρδιές ορθογώνιες κεντητές λωρίδες στην πλάτη, που στρίβουν κάτω από τη μασχάλη και φθάνουν ως το κατακόρυφο άνοιγμα των χεριών. Ανάμεσά τους, στενόμακρη μαύρη βελούδινη λωρίδα (4,5-5εκ.) με σταμπωτό διάκοσμο από χρυσές, ασημένιες και κόκκινες κουκίδες, που διατάσσονται σε οριζόντιες ταινίες σχηματίζοντας τρίγωνα και αστέρια, ενώ ανάμεσά τους λάμπουν ασημένια ανθάκια. Δύο φαρδιές κατακόρυφες λωρίδες μπροστά καταλήγουν σε γλωσσωτή μύτη. Μέσα από κάθε μύτη είναι ραμμένη από μία θηλυκή κόπιτσα. Οι κεντημένες λωρίδες του γιλεκιού ορίζονται από χρυσό γαϊτάνι αλλά ρελιάζονται με διαφορετικούς τρόπους. Η λαιμόκοψη, το κατακόρυφο άνοιγμα και τα ανοίγματα των χεριών ρελιάζονται με γκρίζο εμπριμέ πανί με χρωματιστές δέσμες από ρίγες και ενδιάμεσα φυτικά μοτίβα και με τελείωμα από μαύρη τσόχα, ενώ ολόγυρα στη βάση του του γιλέκου και στο πίσω μέρος της λαιμόκοψης η τσόχα έχει τελείωμα από το εμπριμέ πανί. Στην οριζόντια πλευρά κάθε μύτης, το ρέλιασμα είναι με μπλε, εμπριμέ τσίτι. Η βάση του γιλέκου και όλο το μπροστινό άνοιγμα ως πίσω στη λαιμόκοψη στην αριστερή πλευρά, διακοσμείται με βελούδινη οδοντωτή ταινία που περιγράφεται με χρυσό ζιγκ-ζαγκ και στις μύτες της έχει μικρότατο φυτικό μοτίβο σε άσπρο, κόκκινο και μπλε χρώμα. Το τρίχρωμο μεταξωτό γαϊτάνι (κοσανίτσα), που στολίζει το μπροστινό άνοιγμα και τη λαιμόκοψη, ακολουθεί στο εσωτερικό του κεντήματος το περίγραμμά του, χωρίζοντας τη μπορντούρα της κεντρικής ταινίας σε δύο στενότερες. Το κύριο, κεντρικό κέντημα αναλαμβάνει το ταινιόσχημο μοτίβο του κλειδιού. Τα ασύμμετρα μεταξύ τους φεγγάρια στα μπροστινά φύλλα και στην πλάτη, χάνονται σχεδόν μέσα στις σπείρες των κλειδιών καθώς δεν ξεχωρίζουν με το μέγεθος τους αλλά κυρίως με την απόδοση δύο ομόκεντρων κύκλων με θηλίτσες. Το γεγονός ότι το φεγγάρι (ή στρογγυλό) κεντιέται στις καραγκούνικες ποδιές μόνο για τις νέες και τις νύφες και ποτέ για μεγάλες γυναίκες, ευθύνεται για την ερμηνεία ότι ίσως πρόκειται για "γονιμικό σύμβολο". Η μπορντούρα του κεντήματος σχηματίζεται με μια σειρά ζιγκ-ζαγκ (κύκλα) και με το μοτίβο του κυνηγού (ή κυνηγού με θηλίτσα ή με ματάκια) που πλαισιώνει το μπροστινό άνοιγμα και τα δυο ορθογώνια φύλλα της πλάτης εκτός από το άνοιγμα της μασχάλης. Κάτω από τη μασχάλη, στο μπροστινό κατακόρυφο άνοιγμα του χεριού και στις μύτες, ο κυνηγός αντικαθίσταται από διπλό και δίχρωμο ζιγκ-ζαγκ που σχηματίζει ρόμβους, το σταυρωτό. Κάτω από τη βελούδινη ταινία της πλάτης, οριζόντια σειρά με τρία καρδιόσχημα μοτίβα. Ψηλά στους ώμους μπροστά, υπάρχουν μικρές φούντες, από τις οποίες σώζεται μόνον η αριστερή, φτιαγμένη από όλες τις ουτράδες του κεντήματος. Στην πλάτη, στο ύψος της ορθής γωνίας που σχηματίζεται στο άνοιγμα των χεριών, έχει στερεωθεί από μια φούντα, στενότερη και μακρύτερη από την μπροστινή αλλά με τρία χρώματα μόνο. Τα χρώματα, κίτρινο, βυσσινί, πράσινο, μπλε και άσπρο, μοιράζονται ίσα την επιφάνεια του κεντήματος, χωρίς κανένα να προεξάρχει. Καθώς οι ουτράδες αποδίδουν τα μοτίβα με διπλά ή τριπλά περιγράμματα χωρίς να γεμίζουν όλη την επιφάνεια, το μαύρο χρώμα του πανιού αναδεικνύεται σε χρωματικό συντελεστή. Το κέντημα έχει χρωματική αρμονία αλλά και ισχυρή προσωπικότητα.