Βόχα, την περαχώρα και τους Άγιους Θεόδωρους Κορινθίας όμως, τα λευκά σιγκούνια δεν καταργήθηκαν ποτέ, ενώ κόντηναν πολύ. Τα "Βοχαϊτικα" σιγκούνια, όπως λέγονταν, τα κεντούσαν ειδικοί ραφτάδες με επίρραπτα χρωματιστά κορδονέτα πάνω σε τσόχα ή βελούδο και, αργότερα, με πούλιες ή με γαζιά που έρχονταν σε έντονη χρωματική αντίθεση με το φόντο. Το σιγκούνι είναι φτιαγμένο από ένα πίσω φύλλο (πλάτους 20εκ.), που οι κατακόρυφες πλευρές του απέχουν 5εκ. και 6εκ. από το άνοιγμα των χεριών. Το φάρδος συμπληρώνεται από μικρό κομμάτι υφάσματος που αρχίζει τριγωνικά κάτω από τον ώμο μπροστά και κατεβαίνει ως την άκρη του πίσω ανοίγματος των χεριών. Συρραμμένο σ' αυτό χαμηλά, άλλο κομμάτι υφάσματος αρχίζει από το μέσον περίπου της μασχάλης, λοξεύοντας στη μία πλευρά έτσι που η πεπλατυσμένη μύτη του ακουμπά στην αντίστοιχη του λαγκιολιού. Και τα δυο λαγκιόλια έχουν στη βάση τους, στις πλευρές που ενώνονται με το πίσω φύλλο, συρραμμένο μιρκό τριγωνικό κομμάτι. Το πίσω φύλλο, όμως, προεκτείνεται και μπροστά, περιβάλλοντας το άνοιγμα του χεριού και φαρδαίνοντας στα 10εκ., στη μασχάλη, κατεβαίνει ως το τελείωμα. Από τη μασχάλη και κάτω ενώνεται με το τριγωνικό "μπροστάρι" που, στην δεξιά πλευρά, αποτελείται από τριγωνικό μικρό και μεγάλο κομμάτι υφάσματος. Τα λοξά μπροστινά φύλλα, σπρωγμένα και από τα λαγκιόλια, σταυρώνουν μπροστά. Ο επίρραπτος διάκοσμος με μεταξωτά κορδονέτα σε ταινίες από μαύρο βελούδο και κόκκινη τσόχα οριοθετείται από δίχρωμα, μάλλινα γαϊτάνια. Οι ταινίες αυτές διαχωρίζονται μεταξύ τους από δυο στενές λωρίδες από γαλάζια και σκούρα κόκκινη τσόχα, που διακοσμούνται με καστανόμαυρους "κόμπους" από στριμμένες, μάλλινες κλωστές, στερεωμένες με τέσσερις σειρές άσπρο γαζί χειρός. Οι κόμποι διακρίνονται ευκρινέστερα πάνω στο σαγιάκι, στην στενή κατακόρυφη λωρίδα που αφήνεται ακάλυπτη από το κέντημα της πλάτης, όπως και στα μπροστινά τριγωνικά διάχωρα ενώ καλύπτονται εντελώς από το μαύρο γαϊτάνι καθώς περιτρέχουν μαζί τα ανοίγματα του σιγκουνιού. Η κόκκινη τσόχα δέχεται σπείρες από κόκκινα ή μπλε κορδονέτα, ενώ το μαύρο βελούδο συνδυάζεται οπωσδήποτε με το χρυσοκίτρινο, κάποτε αποκλειστικά και άλλοτε σε πολυχρωμία από κόκκινα, πράσινα, καφεκόκκινα ακόμη και μαύρα κορδονέτα. Μία μόνο οριζόντια ταινία από λαδί βελούδο στολίζεται με πετρόλ μάλλινο κορδονέτο και καστανόμαυρους κόμπους στερεωμένους με λευκά γαζιά. Ολοκληρώνει τον διάκοσμο της πλάτης και, αφήνοντας το σαγιάκι να φαίνεται από στενή λωρίδα, προαναγγέλει τον χαμηλό, οριζόντιο διάκοσμο. Εκτός από τις σπείρες, με το γεωμετρικό και φυτικό ύφος τους, άλλο διακοσμητικό θέμα αποτελούν δυο σειρές από εφαπτόμενους, δίχρωμους κύκλους που αλληλοτέμνονται. Στο κέντρο του οριζόντιου διάκοσμου, πολύχρωμη ταινία αποδίδει άτεχνα σχηματοποιημένο φυτικό θέμα. Στην μπροστινή όψη, έμφαση δίνεται στο μεγάλο λουλούδι-ρόδακα που προσβάλλει πάνω στο μαύρο βελούδο. Στο αριστερό μπροστινό φύλλο, στην οριζόντια κεντρική ζώνη και στους κάτω κύκλους, διακρίνονται μεταξωτές και μάλλινες κλωστές.