αμάνικος επενδύτης 5145/7

Τσιπούν, αμάνικος σαγιακένιος επενδύτης

Τσιπούν, πίσω όψη

Λεπτομέρεια επίρραπτου διακόσμου στο στέρνο

Λεπτομέρεια επίρραπτου διακόσμου στην πλαϊνή πιέτα

Λεπτομέρεια επίρραπτου διακόσμου στον ποδόγυρο: σειρήτια του εμπορίου και κλαράκια με γκαϊτάνια.

Ταυτότητα Αντικειμένου

Αριθμός Ταυτότητας Αντικειμένου (ΑΤΑ)

5145/7

Όνομα αντικειμένου

αμάνικος επενδύτης

Άλλο / Τοπικό όνομα

τσιπούν ι ριζάριτ

Τυπολογία

χωρικό

Χρόνος κατασκευής

αρχές 20ού αι.

Μέρος συνόλου

Όχι

Φυσική Περιγραφή

Περιγραφή

Τσιπούν ι ριζάριτ, νεότερος τύπος αμάνικου επενδύτη από βυσσινί, αδίμτο (δίμιτο) σαϊάκ (μαλλί της νεροτριβής) η χρήση του οποίου γενικεύτηκε μετά το 1910. Πρώτα υφαινόταν στον αργαλειό, ύστερα γινόταν το ντουλάπιασμα και τέλος η βαφή και η διακόσμηση. Ο επενδύτης αποτελείται από ένα μονοκόμματο φύλλο υφάσματος μπρος - πίσω, χωρίς ραφή στους ώμους, και από ένα δίφυλλο λοξό τμήμα σε κάθε πλάι, από τη μέση και κάτω, που δίνει φάρδος στο ένδυμα. Επιπλέον, πρόσθετο, μικρό, τριγωνικό κομμάτι βρίσκεται σε κάθε άνοιγμα χεριών. Τέλος, μπροστά υπάρχουν δύο επίσης τριγωνικά κομμάτια, που αυτή τη φορά έχουν ύψος ίσο με αυτό του ενδύματος. Το μπροστινό άνοιγμα και ο γύρος του επενδύτη είναι ρελιασμένα με κόκκινο βαμβακερό ύφασμα (αρκετά αποχρωματισμένο) ενώ το άνοιγμα των

χεριών κίτρινο ριγωτό βαμβακερό και μπλε σειρήτι εμπορίου. Την κατακόρυφη τομή των χεριών ακολουθεί μπλε γκαϊτάνι (εμφανώς αποχρωματισμένο), που φτάνει λίγο πιο κάτω από τη μέση και έχει σπειροειδή απόληξη. Η λαιμόκοψη είναι φοδραρισμένη με λωρίδα από καφέ βαμβακερό, δίμιτο ύφασμα. Η πιέτα που σχηματίζεται από τα πλαϊνά λοξά φύλλα είναι διακοσμημένη στην ακμή της με κόκκινο γκαϊτάνι που ανά τακτά διαστήματα συστρέφεται σχηματίζοντας θηλιές και έχει σπειροειδή απόληξη. Παράλληλα με αυτό υπάρχει υποκίτρινο σειρήτι που καταλήγει σε οξεία γωνία. Μπλε γαϊτάνι, που καθώς συστρέφεται σχηματίζει πυκνό ζιγκ - ζαγκ, διακοσμεί την ένωση των λοξών με το πίσω ίσιο φύλλο. Στο στέρνο, εσωτερικά από το ρέλιασμα υπάρχει κίτρινη επίρραπτη τρέσα του μέτρου (μοιάζει με φαρδύ σειρήτι) που απολήγει σε οξεία γωνία. Την ένωση του λοξού με το ίσιο φύλλο ακολουθεί κόκκινο σειρήτι με ίδια διάταξη και δίπλα σε αυτό μια σειρά πράσινο. Ο ποδόγυρος είναι διακοσμημένος με τρεις σειρές σειρήτι, σε χρώματα λευκό, πράσινο και κόκκινο. Πάνω από αυτές, πέντε κλαράκια (ανθάκια) καμωμένα με χρωματιστά γκαϊτάνια και κεντηματάκι με διαφορετικού χρώματος κλωστή για το "γέμισμα" του κέντρου. Η διακόσμηση του ποδόγυρου σταματά στα πλαϊνά λοξά φύλλα, αφήνοντας ακόσμητα τα μπροστινά ίσια και λοξά φύλλα.

Διαβάστε περισσότερα

Διάκοσμος & Μοτίβα

Διάκοσμος

φυτικός διάκοσμος

Μοτίβα / Θέματα διακόσμου

κλαράκια

Ύψος

1.060

Πλάτος

0.310

Κατασκευή

Χρόνος κατασκευής

αρχές 20ού αι.

Τόπος κατασκευής (Χώρα | Γεωγραφικό Διαμέρισμα | Νομός & Ευρύτερη περιοχή)

Ανατολική Θράκη (Μέγα Ζαλούφι)

Υλικά

βαμβάκι

γαϊτάνι μάλλινο

σαγιάκι

σειρήτι

τρέσα

Τεχνικές

επίρραπτη

υφαντό, δίμιτο

υφαντό, νεροτριβή, ντουλάπια

Χρήση

Πληθυσμιακή / Πολιτισμική / Εθνοτική ομάδα

πρόσφυγες

Χρήστης

γυναίκα

Περίσταση χρήσης

γιορτινό

Χρόνος χρήσης

αρχές 20ού αι.

Τόπος χρήσης (Χώρα | Γεωγραφικό Διαμέρισμα | Νομός & Ευρύτερη περιοχή)

Ανατολική Θράκη (Μέγα Ζαλούφι)

Απόκτηση

Τρόπος απόκτησης

Αγορά

Πιθανή χρονολογία πρόσκτησης

9/3/1967

Τεκμηρίωση

Βιβλιογραφικές πηγές έρευνας

Μελίδου-Κεφαλά, Ν. 1989, "Η γυναικεία παραδοσιακή φορεσιά από το Μέγα Ζαλούφι", Εθνογραφικά 7: 67-95, Ναύπλιο, Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα.

Μελίδου-Κεφαλά, Ν. 2002, "Παραδοσιακές ενδυμασίες της Θράκης" στο Ημερολόγιο του Λυκείου των Ελληνίδων Αθηνών, Αθήνα, Λύκειον των Ελληνίδων.

Παπαντωνίου, Ι. 1975, "Φορεσιές της Θράκης", Μακεδονική Ζωή 104: 26-32.

Παπαντωνίου, Ι. 1996, Ελληνικές Τοπικές Ενδυμασίες, Ναύπλιο, Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα.

Χατζημιχάλη, Α. 1948-1954, Ελληνικαί εθνικαί ενδυμασίαι Α΄-Β΄, Αθήνα.

Άδεια χρήσης εικόνων

Χρησιμοποιήστε το αρχείο ή την εικόνα προεπισκόπησης σύμφωνα με την άδεια χρήσης:
CC BY-NC-ND 4.0

Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα