είναι φτιαγμένο από ένα πίσω φύλλο, τη "μάνα", με πλάτος 24-25εκ., που συνεχίζει μπροστά με δύο φύλλα, πλάτους 13εκ. το καθένα. Από το άνοιγμα της μασχάλης και ως τη μέση, η πίσω "μάνα" συνδέεται μαζί τους με θηλιές από λευκό γαϊτάνι. Κάτω απ' αυτή την κεντητή ένωση αρχίζει το λαγκιόλι, με άνοιγμα στα μισά περίπου της βάσης του ύψους 12εκ. Στη μύτη του ανοίγματος, άσπρο γαϊτάνι σχηματίζει τέσσερις θηλιές. Στον άξονα του πίσω ανοίγματος του χεριού και της κεντητής ένωσης, οι μύτες των λαγκιολιών έχουν "τσιμπηθεί" στο κέντρο τους και σε μήκος 13εκ., δημιουργώντας δυο δίπλες, τις κάχες, που στολίζονται με άσπρο γαϊτάνι. Με τα μπροστινά φύλλα ενώνονται λοξά "μπροστάρια" με πλάτος 25εκ. στη βάση και 6εκ. στο λαιμό. Σκούρο μπλε, επίρραπτο ρούχο στολίζει τον μικρό, όρθιο γιακά, και σχηματίζει δυο κατακόρυφες λωρίδες (πλάτους 11εκ.), στρογγυλεμένες στο λαιμό, που πλαισιώνουν το άνοιγμα ως κάτω από τη μέση. Το ρούχο περιβάλλει μαύρο γαϊτάνι, με άκρες που, κάτω από το γιακά, κρέμονται ελεύθερες. Το υπόλοιπο μπροστινό άνοιγμα, το άνοιγμα των χεριών και των λαγκιολιών, οι πίσω κεντητές ενώσεις, ο γύρος του σεγκουνιού, στολίζονται με το μάλλινο, λευκό γαϊτάνι, που δίνει στο σεγκούνι το όνομα ασπρογάιτανο. Στην δεξιά πλευρά του μπροστινού ανοίγματος, από στερεωμένη εσωτερικά αλυσίδα κρέμονται εννέα όμοια, μικρά και ατρακτοειδή, μεταλλικά αντικείμενα με εγχάρακτο διάκοσμο, μια ζυγή κουμπιά, που αποτελούν μεταγενέστερη προσθήκη. Για να μη χαλάσει η φόρμα του επενδύτη, οι γυναίκες όχι μόνο δεν κάθονταν επάνω του αλλά συχνά εφάρμοζαν το στράκωμα: "δρόσιζαν" τα ρούχα, τα δίπλωναν και τα έβαζαν κάτω από το στρώμα για να διατηρούνται οι τσακίσεις.