πράσινο, κίτρινο, μωβ, ροζ, μπλε, βυσσινί και μαύρο. Δυο παράλληλες, οριζόντιες ταινίες ορίζουν την πλατιά κεντρική ζώνη της κεντημένης επιφάνειας που απολήγει σε οδοντωτές γλώσσες ή (κεφαλάκια ή δοντάκια). Το βάθος του κεντήματος είναι μαύρο όπως και λίγα περιγράμματα, ενώ σχεδόν όλα τα άλλα έχουν γίνει με γκρενά κλωστή. Λαμπερά δίχρωμα σχηματοποιημένα μοτίβα σε διάφορες παραλλαγές γεμίζουν τις γλώσσες και τις δύο στενές ταινίες. Κάτω, τέσσερα μικρά ορθογώνια συνδέονται χαλαρά μεταξύ τους. Επάνω, ζιγκ-ζαγκ με πεπλατυσμένες γωνίες περικλείουν πλουμιστά κεντίδια σε διάφορα σχήματα, ενώ οι γλώσσες γεμίζουν με τρίκλωνο λουλούδι. Στη μεγάλη ζώνη διακρίνονται δυο κατακόρυφες συνθέσεις που ξεχωρίζουν δύσκολα καθώς δεν περιβάλλονται από περιγράμματα. Στη μία, τρεις ανθρώπινες μορφές παρατάσσονται η μία κάτω από την άλλη. Η πρώτη είναι μικρότερη και ελεύθερη ενώ οι άλλες δύο έχουν ίδιο μέγεθος και περικλείονται σε συγκοινωνούντα δοχεία με σχήμα αντεστραμμένης γλάστρας. Η χαμηλότερη έχει δυο χερούλια του τύπου του κανθάρου. Λίγο πιο πέρα, μια άλλη στήλη ξεκινά με φτερωτή γυναικεία μορφή με χρωματικά τονισμένη την κοιλιά της που πατάει σε μικρό μαστραπά. Αρκετά, χαμηλότερα, στο όριο της μπορντούρας, δεύτερος μαστραπάς. Η υπόλοιπη κεντητή ζώνη γεμίζει με μικρά ορθογώνια σχήματα που αιωρούνται σαν πολύχρωμα "κομφετί". Το πουκάμισο παίρνει τ' όνομά του από τον πλούσια κεντημένο ποδόγυρό του, το φούντι. Τα κεντήματα ήταν "γραφτά", το σχέδιο δηλαδή αποτυπωνόταν πρώτα με μελάνι. Γουργουλιά λέγονται τα πολύχρωμα μετάξια που γέμιζαν τα σχέδια και το κόκκινο/γκρενά του περιγράμματος κρεμέζι. Οι γυναίκες φορούσαν την καλή τους φορεσιά ώσπου να κάνουν ένα με δύο παιδιά ή ως τα 35.