για να φαίνονται οι μύτες, μια λεπτή δαντέλα που έπλεκαν παλιά οι γυναίκες με μαραγκή κλωστή και με το βελονάκι. Το γιλέκι είναι ρελιασμένο με μπλε τσόχα και φοδραρισμένο με μπεζ, βαμβακερό πανί. Είναι φτιαγμένο από ένα φύλλο στην πλάτη που γυρίζει μπροστά πριν τη ραφή με τα δυο μπροστινά φύλλα με τις μακριές, ορθογώνιες απολήξεις τους. Στην κάθε μύτη είναι ραμμένες από δυο θηλυκές κόπιτσες. Άλλες δυο θηλυκές κόπιτσες έχουν στερεωθεί κατακόρυφα, κάτω από κάθε ώμο. Τρίχρωμο γαϊτάνι, η κοσανίτσα, ορίζει τα περιγράμματα του κεντήματος που διακρίνεται σε τρία μέρη: αυτό της πλάτης από τους ώμους έως τις πλαϊνές ραφές, κι από ένα, συμμετρικό, στα δυο μπροστινά φύλλα. Στη λαιμόκοψη, ανάμεσα από τη μπλε τσόχα και το κέντημα, παρεμβάλλεται στενή λωρίδα μαύρου ρούχου που παρακολουθεί την καμπύλη του λαιμού. Το πορτοκαλί χρώμα κυριαρχεί στις μεταξωτές ουτράδες και συμπληρώνεται από πράσινο, μπλε και βυσσινί. Στα μπροστινά φύλλα προβάλλει κυκλικό σχήμα, το φεγγάρι, που γεμίζει με ομόκεντρους, πολύχρωμους κύκλους. Το γεγονός ότι το φεγγάρι (ή στρογγυλό) κεντιέται στις καραγκούνικες ποδιές μόνο για τις νέες και τις νύφες και ποτέ για μεγάλες γυναίκες, δημιουργεί την εντύπωση ότι ίσως πρόκειται για "γονιμικό σύμβολο". Ανάμεσα στο φεγγάρι και την πλαϊνή ραφή, το διάκενο μοιράζονται ένα τραπέζιο στο μέσον και δυο αντικριστά τρίγωνα. Το φεγγάρι πλαισιώνεται από δυο μάλλον αποτυχημένες σπείρες που εισάγουν στο διακοσμητικό μοτίβο της σαρακατσάνας. Μικρότερα αλλά πιο επιμελημένα φεγγάρια έχει και η πίσω πλευρά της οποίας όλες οι ταινίες διακοσμούνται με την κλάρα, με εξαίρεση την στενή οριζόντια ταινία κάτω από τη λαιμόκοψη που γεμίζει με τον κουτρουλό κυνηγό. Με ουτράδες και κοσανίτσες σχηματίζεται το πλαίσιο του κεντρικού ορθογώνιου τμήματος. Παραμέσα, λεπτή δαντελωτή τρέσα και κορδέλα με ζιγκ-ζαγκ περιβάλλουν υπόλευκο βαμβακερό πανί με σχέδια στην ύφανση, τα φραστερά. Στο κέντρο του πανιού, κατακόρυφη τρέσα του μέτρου με πράσινα τριαντάφυλλα σε σκούρο ροζ κάμπο.