πλάγια δύο τριγωνικά κομμάτια σε κάθε πλευρά, που ονομάζονται επίσης κοκκαλίτες, φτάνουν ως τη μέση και δίνουν φάρδος στο ένδυμα. Από τη μέση ως τη μασχάλη, δυό τραπεζοειδή μικρά κομμάτια σε κάθε πλευρά, που ονομάζονται κουρτούκια. Λίγο πιο κάτω απο τη μέση, στο δεξί κοκκαλίτη, μια τσέπη, η σέπη, με ύψος 9εκ., φοδραρισμένη με πράσινο βαμβακομέταξο ύφασμα. Στον ποδόγυρο, στο κέντρο κάθε πλαϊνού κοκκαλίτη, κατακόρυφο άνοιγμα ύψους 15εκ. Κάθετα στον κορμό είναι ραμμένα στα μανίκια, μήκους 43εκ. και φάρδους 20εκ. Στην απόληξη έχουν κατακόρυφο άνοιγμα, το λόξεμα, για να γυρίζουν εύκολα προς τα πάνω. Το καβάι είναι φοδραρισμένο με λεπτό άσπρο σώντιμα, βαμβακερό πανί. Τα μανίκια είναι φοδραρισμένα με γαλάζιο σατέν ύφασμα με ενυφασμένες πεταλούδες (πιθανόν κινεζικής προέλευσης) (η φόδρα αυτή των μανικιών ονομάζεται (α)πομάνικα). Το καβάι είναι ραμμένο και συνήθως κεντημένο στο χέρι απο τις Ελυμπίτισσες. Το συγκεκριμένο έχει γαζί μηχανής. Κέντημα έχει στο γύρο του λαιμού, στο κατακόρυφο μπροστινό άνοιγμα, στο γύρο του ποδόγυρου, στα μανίκια και στην σέπη με μεταξωτές κλωστές σε πολλά χρώματα: πρώτα δύο σειρές γαζιά, έπειτα μια ταινία με βούλες γαλάζιες και χρυσόνημα, πάλι δύο σειρές γαζιά και ύστερα καμάρες κόκκινες και κίτρινη τεθλασμένη γραμμή. Σε κάθε καμάρα κεντημένο ένα λουλουδάκι. Εσωτερικά, οι ενώσεις είναι καλυμμένες με τρέσα του εμπορίου και σειρήτια στα μανίκια. Το καβάι είναι ολόγυρα ρελιασμένο με μυρτοάτανο, μάλλινο κόκκινο γαϊτάνι (αν και συνήθως μεταξωτό), που σχηματίζει κουρουνέτια, μικρά κομπάκια, στις γωνίες της λαιμόκοψης, στον ποδόγυρο και στα μανίκια. Οι φτερούες ανασκουμπώνονται στο σπίτι ή στη δουλεία· στην εκκλησία και στο πένθος μόνο έχουν και τις δύο φτερούες κάτω.