όλες τις πλευρές του φύλλου όπως καθαρά φαίνεται στη ραφή του. Έχουν γαζωθεί με ζιγκ-ζαγκ κάθετα πάνω στο σαγιά και φθάνουν περίπου ως το ύψος του αγκώνα. Η ραφή τους σταματά 15εκ. πριν τον κορμό του σαγιά, αυξάνοντας κατά πολύ το άνοιγμα της μασχάλης. Τα μανίκια έχουν λεπτό χρυσοκέντημα παράλληλο προς το κόψιμό τους φτιαγμένο με τεχρίλι. Δυο παράλληλες στενές ταινίες, που στολίζονται με θηλιά στην κάθε όψη, συμπλέκονται στο κέντρο του μανικιού σχηματίζοντας σταυρόσχημο μοτίβο με καμπύλες και άνισες κεραίες. Ο σαγιάς είναι φτιαγμένος από ένα πίσω φύλλο, τη "μάνα", που φθάνει ως τη λαιμόκοψη. Κάτω από το άνοιγμα των χεριών έχει τοποθετηθεί μικρό, στενόμακρο κομμάτι πανιού, το βαθράκι, που ενώνει το πίσω με το μπροστινό φύλλο και συγκρατεί τα πέντε λαγκιόλια της κάθε πλευράς. Ανάμεσα στο πολύ στενό μπροστινό φύλλο και το άνοιγμα του σαγιά, μεσολαβεί τριγωνικό φύλλο, το μπροστάρι. Ο κορμός, το μπροστινό άνοιγμα και ο ποδόγυρος είναι ντυμένα με δυο διαφορετικά βαμβακερά πανιά. Ντυμένη είναι και η ραφή που ενώνει το βαθράκι με το μπροστινό φύλλο. Επίσης, στα λαγκιόλια που ενώνονται με το μπροστινό φύλλο, οι "μύτες" τους είναι ενωμένες με ραφή. Όλες οι κατακόρυφες ραφές του σαγιά, αλλά και η οριζόντια που ενώνει βαθράκι και λαγκιόλια, τονίζονται με δύο μαύρες σειρές από στριμμένες, μάλλινες κλωστές (σκούλο) που φθάνουν ως τον κρυμμένο από το κέντημα ποδόγυρο. Περίπου 25εκ. πάνω από τον ποδόγυρο, τον σαγιά διατρέχει μαύρη δαντελωτή τρέσα, η πανωλόρδα, που παλιά έπλεκαν οι γυναίκες με το βελονάκι. Το κέντημα του σαγιά με μεταξωτά χάρτζια ή ζέχια και με επικρατέστερο χρώμα το πορτοκαλί είναι χαρακτηριστικό της περιοχής Καρδίτσας-Τρικάλων. Αποτελείται εδώ από δυο κεντητές λωρίδες, μια στενή χαμηλά και μια φαρδιά ψηλότερα, ραμμένες η μία πάνω στην άλλη και με τελείωμα από τσόχα, βυσσινί η επάνω, καφετί η κάτω. Η χαμηλή ταινία έχει απλό γραμμικό διάκοσμο με σειρές από μεταξωτές ουτράδες και ζιγκ-ζαγκ, με σκούρα χρώματα (καφετί, πράσινο, μπλε) σε πράσινο σκούρο φόντο. Στην επάνω ταινία κυριαρχεί το πορτοκαλί, ενώ λεπτομέρειες αποδίδονται με μπλε και πράσινο. Απεικονίζεται το μοτίβο της κλάρας με τρόπο τέτοιο που επιτρέπει τη χρονολόγηση του κεντήματος στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Τότε είναι που στην εκτέλεση χάνεται η σχηματοποίηση του μοτίβου και στόχος γίνεται το γέμισμα της επιφάνειας με ουτράδες. Στα από πάνω μυτάκια ή ντουγαδάκια είναι φανερή η βιαστική απόδοση. Η κεντητή ταινία στολίζεται με πράσινη δαντελωτή τρέσα και, ασύμμετρα στις δύο πλευρές, δεν καλύπτει το μπροστάρι. Στον ποδόγυρο, οι ραφές στα λαγκιόλια έχουν "τσιμπηθεί", ώστε οι πιέτες να πετάνε προς τα έξω.