με την μαργαρίτα περιλαμβάνει μεγάλα αγκαθωτά φύλλα που μόνο το περίγραμμά τους έχει κεντηθεί με χρυσοκλωστή ή αχνοκίτρινη μεταξοκλωστή ενώ το νεύρο τους δηλώνεται με τιρτίρι και πούλιες. Το μοτίβο με το ρόδο περιλαμβάνει λυγερά κλαδιά με πολλά φυλλαράκια, κεντημένα με χρυσόνημα ή αχνοκίτρινη μεταξοκλωστή. Τα μοτίβα συμπληρώνονται με μικρότερα αστερόσχημα ή άλλα σχηματοποιημένα ανθάκια, κεντημένα πάντα είτε με τιρτίρι και πούλιες είτε με χρυσή ή μεταξένια κλωστή. Στη γωνία του μαντίλιου, το χρυσοκέντημα γίνεται θριαμβευτικό: ανθοδέσμη δεμένη με φιόγκο ενώνει χαμηλά φυλλοφόρα κλαδιά, που απλώνονται συμμετρικά στο πλάι, με κεντρικό ευθυτενές κλαδί που απολήγει σε σχηματοποιημένα ανθάκια. Περίπου στα μισά του ύψους του είναι στερεωμένη μια μαργαρίτα και από πάνω της ανθίζουν δυο συμμετρικά ρόδα. Το κεντρικό τμήμα, ο κάμπος του μαντιλιού γεμίζει με ελεύθερα σχηματοποιημένα ανθάκια, που θυμίζουν έντονα μικρές μέλισσες. Ραμμένα δεξιά κι αριστερά από το μέσον της μεγάλης πλευράς και κοντά σ' αυτό, δυό κίτρινα κορδελάκια, τα καπίστρια. Οι πιέτες ή το τσεμπέρι αποτελούν χαρακτηριστικό τμήμα του κεφαλοκαλύμματος και οι γυναίκες Ύδρας και Σπετσών και της Ερμιονίδας ονόμαζονταν "τσεμπερούδες". Αφού τα μαλλιά γίνουν πλεξούδες και τοποθετηθεί το φακιόλι -τα μπουλέτσια από ξένα μαλλιά που δίνουν ύψος συνηθίζονταν μόνον από τις αρχόντισσες- μπαίνουν σε πιέτες κολλητά στη ρίζα των μαλλιών και δένονται κάτω από τις κοτσίδες τα καπίστρια ή ζωνίτσες, δυο κορδονάκια ραμμένα στο σημείο που το μαντίλι ακουμπά στους κροτάφους. Στη συνέχεια, οι γωνίες του μαντιλιού (τσέπια) σταυρώνονται χαλαρά κάτω από το σαγόνι, αφού το μαντίλι πτυχωθεί πρώτα (πιέτες) και στους κροτάφους. Τα τσέπια γυρίζουν πίσω και στερεώνονται στην κορυφή του κεφαλιού και προς τα πίσω. Οι πιέτες στολίζονταν με έξι καρφίτσες. Οι γιορτινές και νυφικές πιέτες είναι ολοκέντητες με χρυσά, πολύχρωμα ή μονόχρωμα κεντήματα.