σώζεται ελάχιστο. Η άλλη του πλευρά σώζει λίγο περισσότερα δείγματα. Κυριαρχεί το έντονο και βαθύ μενεξελί χρώμα που σχηματίζει λουλούδια, μάλλον γαρύφαλλα, όπως υποδεικνύουν οι οδοντωτές απολήξεις στα πέταλα που τα περιγράμματα τους τονίζονται με κίτρινη και γαλάζια κλωστή. Ένα ωραίο μωβ/λιλά συνδυάζεται με λευκό, ή με πράσινο στην απέναντι πλευρά και διακρίνεται ακόμη ένας συνδυασμός, πράσινο με καστανό. Στο "στενό" πανωμάνικο, το χρυσοκέντημα με τις ευθύγραμμισμένες πλευρές, αφήνει στα μετάξια δύο λωρίδες, τη μία λίγο φαρδύτερη από την άλλη. Το κέντημα στην φαρδύτερη λωρίδα είναι εντελώς κατεστραμμένο και μπορούμε μόνο να μιλήσουμε για τα ζωηρόχρωμα μετάξια: κόκκινο, θαλασσί, πράσινο, γαλαζοπράσινο, μωβ σε δύο αποχρώσεις και βαθύ μενεξελί. Μικρές ενδείξεις στο ένα άκρο αλλά κυρίως η απέναντι πλευρά μας επιτρέπουν να υποθέσουμε ότι και αυτή η λωρίδα χωριζόταν σε μικρά ορθογώνια διάχωρα. Στο ένα άκρο, στο πρώτο διάχωρο, πιθανόν απεικονίζεται γυναικεία μορφή. Αντίθετα, στα διάχωρα της απέναντι πλευράς σώζονται αρκετά υπόλευκα περιγράμματα ώστε με βεβαιότητα να πούμε πως κάθε διάχωρο περικλείει σχηματοποιημένη γυναικεία μορφή. Καθώς τα ζευγάρια πανωμάνικα έχουν τώρα ενωθεί μεταξύ τους αντικρυστά, τα κεντήματα που στο ένα εμφανίζονται ορθά στο άλλο εμφανίζονται αντεστραμμένα. Το χρυσοκέντημα, φτιαγμένο με χρυσόνημα τυλιγμένο γύρω από μπρισίμι, μιμείται την βυζαντινή τεχνική των χρυσοκλαβαρικών. Φτιαγμένο από ειδικές κεντήστρες, τις μαΐστρες, δήλωνε ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα πλούτο και κοινωνική θέση. Τα δύο χρυσοκεντήματα εμφανίζουν ομοιότητες αλλά και διαφορές. Σε επίπεδο ύφος το "στενό" είναι πιο γραμμικό και αυστηρό και το "φαρδύ" πιο χυμώδες. Το σχήμα του "μαστραπά" είναι σχεδόν πανομοιότυπο αλλά το περίγραμμα στο "στενό" γεμίζει με ρόμβους, ενώ στο άλλο με ρομβοειδείς σταυρούς. Δύο μεγαλύτεροι τέτοιοι σταυροί στολίζουν τον "μαστραπά" στην προέκταση του κατακόρυφου άξονά του. Ένας τέτοιος σταυρός στολίζει και το κορύφωμα του άλλου "μαστραπά". Και τα δύο χρυσοκεντήματα αξιοποιούν τις διακοσμητικές ραβδώσεις για να γεμίσουν τα σχέδιά τους. Ανάμεσα σε λουλούδια ή φύλλα ανοιχτά σαν βεντάλιες, στο "φαρδύ" χρυσοκέντημα ξεχωρίζουν με ευκρίνεια τα τέσσερα γαρύφαλλα που στολίζουν τις γωνίες του. Στη μία πλευρά που το χρυσοκέντημα διακόπτεται, τα γαρύφαλλα ολοκληρώνονται με μεταξοκλωστές. Αντίθετα, στο "στενό" χρυσοκέντημα, τα όποια γαρύφαλλα συμφύρονται με άλλα, μικρότερα, με φύλλα κατακόρυφα ή λοξά. Το μείζον θέμα εδώ είναι οι άκρως σχηματοποιημένες γυναικείες μορφές, που εμφανίζονται σε κάθε σχεδόν σημείο του κεντήματος πλάγια, ανάστροφα ή ταυτόχρονα ορθές κι αντεστραμμένες συνδυάζοντας δύο κεφάλια σε έναν κορμό. Οι απλές μορφές έχουν τα χέρια υψωμένα και ενωμένα σε ρόμβο, ενώ από τον κορμό των διπλών μορφών προβάλλουν σε κάθε πλευρά τρία "χέρια" σαν φτερά. Και τα δύο πανωμάνικα έχουν την ίδια μπορντούρα και είναι ρελιασμένα με χρυσό γαϊτάνι.