Λίγες δεκαετίες αργότερα, το Πάσχα του 1899, ο John Ward περιγράφει μ’ ενθουσιασμό τους χορούς και τη δεξιοτεχνία των πρωτοχορευτών στα Μέγαρα - παράδοση που συνεχίζεται έως σήμερα.

Στον πλούσιο αυτό τόπο, με τα καλοφτιαγμένα σπίτια, τα γλέντια και τα πανηγύρια, εγκαταστάθηκε στο τέλος του 18ου αιώνα και ο Λιάς Δηλιγιάννης, κτίστης και λαϊκός βιολιτζής απ’ τα Λαγκάδια της Γορτυνίας. Εκεί παντρεύεται, κάνει παιδιά και πεθαίνει, αφήνοντας κληρονομιά, εκτός από τη φήμη του καλύτερου βιολιτζή της περιοχής, και είκοσι απογόνους λαϊκούς παιχνιδιάτορες. Είκοσι λαουτιέρηδες και βιολιτζήδες, που κράτησαν ζωντανή τη μουσική παράδοση στα Μέγαρα απ’ το τέλος του 18ου αιώνα έως σήμερα - κοντά δύο αιώνες. Δύο από τους απογόνους του μουσικού αυτού δέντρου, ο Ιάκωβος Α. Ηλίας (βιολί) και ο Θ. Γ. Ηλίας (βιολί) παίζουν σ’ αυτό το δίσκο. (Το επίθετο Ηλίας προέρχεται απ’ το όνομα του γενάρχη του “δένδρου” Λιά Δηλιγιάννη· Λιάς = Ηλίας). Την αγάπη του δημοτικού τραγουδιού στα Μέγαρα μαρτυράει και ο μεγάλος αριθμός των λαϊκών τους συγκροτημάτων: γύρω στα 1925 υπήρχαν περισσότερες από 10 ζυγιές βιολί και λαγούτο και 4 ζυγιές πίπιζα και νταούλι· οι πρώτες κυρίως για τα γλέντια σε κλειστό χώρο και οι δεύτερες για τα πανηγύρια και τις διασκεδάσεις στο ύπαιθρο. Στα νεώτερα χρόνια, έπειτα από το Δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, το δημοτικό τραγούδι και οι χοροί παίζονται ή συνοδεύονται στα Μέγαρα απ’ τη ζυγιά βιολί-λαγούτο.

Το ύφος του μεγαρίτικου τραγουδιού, καθώς και ο τρόπος με τον οποίο τραγουδιέται ή παίζεται, έχει πολλές ομοιότητες με τη νησιώτικη μελωδία. 

Σ’ αυτό έχει συμβάλει και η γεωγραφική θέση των Μεγάρων: κοντά στη θάλασσα, ανάμεσα στη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο, με επίνειο την Πάχη και σημαντική εμπορική κίνηση, ήταν φυσικό να δεχτεί την επίδραση του νησιώτικου τραγουδιού. 

Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι τα όργανα που από παλιά αγαπούν περισσότερο οι Μεγαρίτες είναι το βιολί και το λαγούτο, η νησιώτικη δηλαδή, ζυγιά, και όχι η πίπιζα και το νταούλι της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Οι χοροί και τα τραγούδια του δίσκου αντιπροσωπεύουν χαρακτηριστικές δημοτικές μελωδίες των Μεγάρων.

Φοίβος Ανωγειανάκης