Η ενότητα περιλαμβάνει ανασυνθέσεις ενδυμάτων της μινωϊκής, της αρχαϊκής και της βυζαντινής εποχής που κατασκευάστηκαν στο Λύκειον των Ελληνίδων τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αι. στο πνεύμα της διαχρονικής θεώρησης και της αδιάλειπτης συνέχειας του ελληνικού πολιτισμού όπως διατυπώθηκε στο έργο Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κ. Παπαρρηγόπουλου.

Οι εν λόγω ενδυμασίες αντλούν την έμπνευσή τους από τις τοιχογραφίες της Κνωσού, της Τίρυνθας και των Θηβών, μινωικά ειδώλια, κόρες της Ακροπόλεως, αρχαία ανάγλυφα, αγάλματα, αγγειογραφίες, βυζαντινές αγιογραφίες κ.ά. Η δημιουργία τους συνδέεται άμεσα με τις "Εορτές του Σταδίου" του Λυκείου των Ελληνίδων, οι οποίες από το 1914, καθιερώθηκαν ως ετήσιες και στο πρόγραμμά τους περιελάμβαναν ελληνικούς χορούς και tableaux vivants εμπνευσμένα από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο και τη νεότερη εποχή.

Η κατασκευή των ενδυμάτων έγινε με την εποπτεία και την επιμέλεια ανθρώπων της τέχνης και της διανόησης, όπως η Εύα Σικελιανού, η Άννα Αποστολάκι, φιλόλογος και μέλος της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας, ο διευθυντής του Βυζαντινού Μουσείου Γιώργος Σωτηρίου και η σύζυγος του Μαρία, επίσης βυζαντινολόγος. Το 1929 με δωρεά 2.000 δραχμών του Αντώνη Μπενάκη καλύφθηκαν τα έξοδα κατασκευής των βυζαντινών ενδυμάτων.